Het Café "Op D'n Hoek"

Een plaats mag zich geen dorp noemen zonder ergens goede koffie te schenken. Appledale's beste koffie kan genuttigd worden in het gezellige caféetje op een hoek in het centrum. Het interieur is wat donker, maar erg sfeervol, met gezellige (en stille) hoekjes en een mooi uitzicht op de drukke straat. Een leuke ontmoetingsplaats en vergeet ook niet de verukkelijke apple pie uit te proberen.

Christian opende de deur van het café en strompelde naar binnen. Hij had geen plannen vandaag; geen plan om koppels te saboteren, Morgan te zoeken of, zoals Morgan dat mooi zei, de ''ware'' te zoeken. Nee, het was zo'n dag dat hij even helemaal niets moest en wel zou zien wat er op zijn pad kwam. Tot zijn verbazing zag hij dat het best druk was, dus ging hij snel naar een leeg tafeltje aan het raam en nam daar plaats, wachtend op een serveerster die langs zou komen. Hij deed zijn hoedje af en keek uit het raam.

Ruth met haar boekje op haar schoot en een grote mok koffie in haar hand zat op een stoeltje bij het raam. Ze had een verandering aan omgeving nodig gehad, hoe vreemd ook, ze voelde zich opgesloten in de studie van dat grote huis. Ze twijfelde of Charlie haar wel wilde zien, dus ontweek ze hem maar, met het argument dat ze heel druk bezig was aan haar scriptie. De waarheid echter, was dat ze maar niet verder kwam. Dus had ze pauze genomen en genoot ze nu van een heerlijk kopje koffie verkeerd.

Hij had een kop koffie besteld en wachtte nu geduldig op zijn bestelling. Hij legde zijn hoofd op zijn hand en keek zo bedenkelijk het café door. Nog steeds twijfelde hij over zijn baan. Waarom moest hij dat doen? Wat leverde het hem na dit hele project op? Hoe wist hij dat het wel de overheid was waar hij de deal mee had afgesloten? Vermoeid keek hij nu langs het raam en zag een tafeltje verderop tegenover hem een meisje zitten met een boek. Hij sloot lichtjes zijn ogen om de titel van het boek te lezen.

Op Ruth's boekenplank kon je bijna de gehele Penguin Classic collectie vinden. Ze liep dagelijks rond met een Penguin boek in haar hand. De klassiekers van de literatuur hadden iets magisch om zich heen, ze waren jarenlang zó gewaardeerd, zo vaak gelezen, dat het als een privilege voelde om ze zelf te kunnen lezen. Ze had geen favoriet, maar ze las de ene meerdere keren dan de ander. The Picture Of Dorian Gray was zo'n boek dat ze al zo vaak had gelezen dat ze het bijna kon dromen. Maar toch, nu ze het weer las, vond ze iedere keer iets nieuws.

Christian kon de kaft lezen en glimlachte flauwtjes. Hij keek op toen de serveerster hem een kop koffie aan gaf en keek toen weer naar het meisje. Terwijl hij zijn koffie vast hield, verplaatste hij naar de tafel waar zij ook aan zat. Hij zette voorzichtig zijn koffie neer en keek naar haar op. 'Raad je me dat boek aan?' vroeg hij nieuwsgierig. Hij had ook een stapel Penguin boeken thuis liggen, maar dat exemplaar nog niet.

Ruth hield haar hand op toen iemand iets tegen haar zei. Het was een teken dat die persoon moest wachten. Rustig las ze haar bladzijde af en keek toen op in het gezicht van een vreemde. Logisch, iedereen was hier vreemd voor haar, behalve Charlie. 'Dat hangt er van af. Ik kan het je aanraden, maar ik zou rekening moeten houden met je interesses zou ik een goed advies willen geven.' Ze legde een boekenlegger tussen de bladzijden en nom een slok koffie. 'Maar als ik het op slechts mijn eigen ervaringen moet baseren, dan geef ik je het advies het boek absoluut te lezen.'

Hij bekeek glimlachend hoe ze haar hand opstak om te zeggen dat hij zich koest moest houden en dronk daarom nog een slok van zijn koffie. Hij had iets sterkers gewild, maar dacht dat dat niet echt gepast was in zo'n café en op dit tijdstip. 'Goed om te weten, want ik heb hem vorige week gekocht. Ik heb alleen nog niet echt tijd gehad om erin te beginnen,' zei hij en stak zijn hand uit. 'Ik ben trouwens Christian.'

Ruth pakte blij verrast zijn hand aan en schudde deze enthousiast. 'Wat leuk, lees je meer boeken? Als je die goed vond zou ik ook wat andere klassiekers aan kunnen raden. Er zitten zoveel goede bij, ik wou dat ik ze allemaal kon lezen.' Ze vergat helemaal zichzelf voor te stellen aan de onbekende man.