Het tenniscentrum

Voor de sportievelingen onder ons is er de exclusieve tennisclub. Je kan er een heerlijk balletje slaan met je vrienden, of gewoon even je frustraties wegslaan tijdens het squashen. Met tevens een bar waar ze heerlijke cocktails verkopen en een privézwembad waar je in kan duiken na een intensief potje tennis.

Werknemers:

Leden:

Hestia kwam met natte haren uit de kleedruimte van het tenniscentrum. Ze had vandaag een potje getennist en was nu van plan om nog wat te drinken in het café. De situatie tussen Aaron en haar was zo ingewikkeld geworden... Het liefst ontloop ze 't het meeste van de tijd. Daarom ging ze alle clubs, cafés en sportclubs af. Ze ging aan de bar zitten en wachtte op iemand die haar zou helpen.

Charlie maakte de bar met een natte doek schoon, wachtend tot er een nieuwe klant zou komen. Gelukkig voor hem duurde dat niet zo erg lang. Een meisje - met kletsnatte haren - kwam aan de bar zitten. 'Wat kan ik voor je inschenken?' vroeg hij met een glimlach en pakte alvast een glas uit het rek.

Ze trok gekke bekken in de natte bar die nu net als een spiegel werkte en keek op toen ze werd aangesproken. Ze glimlachte en knikte goedkeurend. 'Hey handsome!' murmelde ze zachtjes en ging harder verder. 'Ik heb me altijd afgevraagd of ze alcohol schenken in een tenniscentrum. En nu heb jij de eer om die intelligente vraag te beantwoorden!'

'Ja, die schenken we - maar alleen na zeven uur 's avonds.' zei Charlie lachend. Hij vond het belachelijk, maar de tennisclub stond voor gezondheid en alcohol overdag was niet gezocht. 's Avonds ook niet, maar dat was dan nog acceptabel. 'En aangezien het nog overdag is, mag ik je dat helaas niet inschenken.' voegde hij er nog grinnikend aan toe.

Ze boog over de bar heen en keek hem samenzweerderig aan. 'Ik zweer je, ik vertel het aan niemand! Please please PLEASE!' smeekte ze en trok een pruillip. 'Heb je hier ooit getennist? Of in die kleedkamers omgekleed? Dan weet je nu wel waarom ik echt wat drank nodig heb. En ik en nogal verslaafd,' voegde ze er met een eigenwijze glimlach achteraan. 'En nuchter ben ik een vreselijk persoon en ik blijf hier nog wel een tijdje zitten...' Ze draaide op haar stoel en trok een gekke bek naar hem op hem hopelijk te overtuigen dat ze een vreselijk persoon was.

Charlie keek haar hoofdschuddend aan en begon te lachen. 'Geloof me, ik zou het graag willen doen - maar als m'n baas hier achterkomt dan ben ik mijn baan kwijt en dan moet ik de hele dag bij mijn vreselijke partner zitten en daar heb ik niet zoveel zin in.' zei hij grijnzend en schonk voor haar als eerste gewoon een cola in. 'Van het huis,' voegde hij er achteraan, toen hij het glas voor haar neerzette. 'En misschien, als je braaf bent - dan krijg je straks wel een drankje van me.'

'Yes!' riep ze uit en pakte het drankje vast. Ze nam een slok en keek hem ondertussen nieuwsgierig uit. 'Oh, praat me alsjeblieft niet over partners! Ik heb de mijne al bedrogen en gekust. En toen was ik dronken. Beiden keren. Ik denk dat ik gewoon altijd een vreselijk persoon ben.' Ze keek hem vragend aan. 'Is de jouwe zo vreselijk? Vertel!'

'Ugh, begin niet over mijn partner. Ze is een boekenworm, zonder humor. En ik ben iemand die humor nodig heeft. Alles wat ik zeg neemt ze serieus, en echt - ik wordt gek van haar. Ze probeert het wel... maar op een of andere manier lukt het haar nooit.' zei hij lichtelijk geërgerd en maakte de rest van de bar schoon.

'Voor iemand die altijd humor nodig heeft, ben je nu wel een beetje chaggie,' zei ze droog en pakte zijn doek af. 'De mijne is echt zo'n creabea gast. Zo'n artistieke geest, je weet wel, huisje, boompje, beestje als het erop aankomt.' Ze gaf hem de doek weer terug en spreidde haar armen in een wijds gebaar uit. 'Nou, handsome, dan heb je geluk met mij. De wereld is voor mij al een en al humor!'

'Ja, het is alsof zij al mijn humor weg zuigt.' grinnikte hij en liep achter de bar vandaan. Hij ging naast haar op een kruk zitten en liet zijn hoofd op de bar vallen. 'Echt om depressief van te worden,' mompelde hij er nog achter aan en keek haar aan. 'Ik ben blij dat je een en al humor bent - dan pas je vast een stuk beter bij me dan mevrouw betweter.'

'Je bent net een wijf,' zei ze en drukte zijn hoofd dichter tegen de bar aan. Ze liet hem los en spande haar spieren. 'Wees een man! Kijk, ik heb nu nog meer testosteron dat jij waarschijnlijk in twee dagen hebt gehad. Die partner van je is vast pittig.' Ze moest lachen en dronk haar glas leeg. 'Je bent nu met mij, dus we gaan geen woord meer over onze partners vuil maken. Wat is je naam handsome?'

'Charlie, aangenaam' Hij negeerde haar eerdere woorden en stak zijn hand uit. Dat was een van de tikjes die je overnam als je werd opgevoed door een bekakte, christelijke familie: Altijd mensen die ouder waren aanspreken met u, altijd handen schudden als je jezelf voorstelt, nooit boeren in andermans gezelschap et cetera, et cetera. 'En met wie heb ik het genoegen?'

Ze schudde zijn hand en glimlachte vrolijk. 'Ik ben Hestia,' begroette ze hem. 'En ik zal die naam maar onthouden, want ik ben nogal dat stalker type. Op de een of andere manier komen mensen mij altijd tegen en dan gaan ze beweren dat ík ze stalk. Ik ben gewoon altijd weg van huis. Je ziet me altijd wel door de stad struinen, half bezopen, of karaoke zingen. En in het park kom ik onmenselijk knappe mannen tegen, dus als je op mannen valt moet je daar naartoe. En als ik een keer een meisje tegenkom, dan zeg ik tegen haar dat ze moet tennissen en de handsome barman moet ontmoeten. Ja, ik herhaal mezelf altijd tegen iedereen, omdat ik alles behalve origineel ben. Vooral als ik nuchter ben, maar ik beschouw me leuker als ik dronken ben. Kijk, ik herhaal mezelf weer!' riep ze trots uit. 'Charlie is een leuke naam trouwens.'

Charlie moest lachen door haar enthousiasme. 'Wauw, jij hebt echt energie teveel volgens mij. Weet je zeker dat je net hebt getennist, want volgens mij moet je nog even wat stoom afblazen.' grinnikte hij. De meeste mensen die aan de bar kwamen waren kapot van het tennissen en moesten eerst op adem komen voordat ze weer verder konden met leven. 'Maar alvast bedankt voor de datingservice, die komt echt van pas.'

'Tja, ik heb meer met de knappe tennisser geflirt dan echt getennist,' vertrouwde ze hem toe en grijnste brutaal. 'Ik weet het, ik gebruik mijn eigen advies ook altijd voor mezelf. Niet dat ik ooit een serieuze relatie heb gehad, maar dat laten we maar achterwegen.' Ze streek met haar knieën tegen de zijne en leunde via de bar naar hem toe. 'En, Charlie, vertel eens wat over jezelf?'

Charlie schudde lachend zijn hoofd en stond weer op, om achter de bar te gaan staan. 'Wat wil mevrouw Hestia van me weten? Hoe oud ik ben, waar ik vandaan kom, op welke types ik val?' Hij somde de vragen op en keek haar nieuwsgierig aan. Nog schonk hij een cola voor haar in en zette de fles weer terug in de kleine koelkast onder de bar.

'Ik wil álles weten!' glimlachte ze. 'En vertel me please dat je op vrouwen met donkere ogen, haar en huid valt, vrouwen die een naam hebben met een H en vrouwen die nogal eens de gewoonte hebben om met elke man die ze zien te flirten. Want jij bent zo erg wel mijn type. Kijk, dat weet je dan alvast van me!' Ze glimlachte naar hem en pakte de cola aan. 'Het voelt alsof ik nog op high school zit, met die cola.'

Charlie keek haar even aan. 'Nou, die komen inderdaad aardig in de richting,' zei hij lachend. Ergens voelde hij zich wel aangetrokken tot haar. Ze was zo'n verheldering in vergelijking met Ruth, echt iets wat hij nodig had op dit moment. 'Nou, geboren en getogen in een klein - maar erg Christelijk - dorpje in het Noorden, twintig jaar oud, altijd een beetje de lolbroek van de groep geweest, heeft een hekel aan vis - geen idee waarom. Enne - tja..' Hij was slecht als het ging om over zichzelf te vertellen.

Ze sloeg enkel een vuist in de lucht van blijdschap en probeerde tegelijkertijd te drinken van de cola. 'Ik ben achttien jaar, kom uit een veel de groot gezin met veel te weinig regels en houdt van goed gezelschap en van feesten.' Ze prikte zachtjes tegen zijn voorhoofd. 'Wauw, we kunnen bijna in elkaars ziel kijken, zo goed kennen we elkaar nu!'

'Ja, wauw.' zei hij lachend. Hij dacht dat hij veel energie was, maar zij - dat was pas ongelofelijk. Feesten, daar zag hij haar inderdaad wel voor aan. Hij droogde de bar af met een droge doek en toen er nog iemand bij kwam zitten, gaf hij haar het drankje wat ze bestelde. 'Dus je blijft hier net zolang zitten tot ik alcohol mag schenken, of hoop je toch nog stiekem dat ik je illegaal iets ga geven?' vroeg hij toen de vrouw weer wegliep naar een van de tafeltjes.

'Ik kies altijd de moeilijke manier,' grinnikte ze en boog over de bar om zelf de drank te zoeken. 'Ik wacht tot je me illegaal wat inschenkt. Of ik pak het zelf, dan kunnen ze jou niet straffen.' Ze keek hem poeslief aan en leunde toen nog wat verder. 'Hé, daar staat er eentje! Ik kan er niet bij! Help me, Charlie!' Ze spartelde hysterisch en lachte hard.

'Dat is dan heel jammer voor jou, want deze fles -' Hij pakte de fles onder de bar vandaan. 'krijg jij niet jonge dame.' Hij zette de fles achter hem neer. Normaal stonden alles flessen achter, maar dit was vast een verdwaalde. 'Dus je moet gewoon wachten op de drank, net als alle andere mensen.'

Ze leunde weer weg van de bar en trok een verveeld gezicht. 'Waarom weigeren knappe mannen mij altijd drank?' Ze draaide rondjes met haar vinger op de bar en zuchtte diep. 'Heb je eigenlijk alle plannen vanavond?' vroeg ze opeens enthousiast. 'Want er is een nieuwe club geopend en ik heb iemand nodig om hem met me te verkennen. En dan bedoel ik een interessant iemand. Jij dus.'

'Misschien omdat ze je al leuk genoeg vinden zonder dat je liters alcohol in je hebt?' stelde hij lachend voor en schudde vervolgens zijn hoofd. 'Afgezien van het bij mijn saaie partner zitten niet nee.' Bij haar voorstel knikte hij enthousiast. 'Ja, daar heb ik inderdaad wel wat over gehoord ja, maar dat lijkt me gezellig. Zolang ik maar niet je haren hoef vast te houden als je moet kosten.' lachte hij.