Cocktailbar: Modern Myth

Modern Myth is een cocktailbar. Uitgebaat door een oude vrouw met bijzonder goede smaak of binnenhuisarchitect. Het bestaat uit een bar, wat losse tafeltjes en een dansvloer. Niet dat het een hele club is, maar als hier iets wordt georganiseerd dan zit het er ook echt vol.
Denk eraan: Geen alcohol geserveerd onder de 18 jaar oud en als je geen cocktails lust is er nog altijd bier om die dorst te lessen.


Werknemers:

Beau roerde met haar saté prikkertje - inclusief olijf - door haar cocktail heen en nam nog een klein slokje. Ze zat hier al het grootste deel van de middag en ze was nog steeds bezig met haar tweede drankje. Ondanks dat ze het hier naar haar zin had miste ze haar thuis en dat kon ze op dagen als nu maar al te goed merken. Ze had haar dag gewoon niet en het liefste zou ze de hele dag op de bank blijven liggen, maar met zo'n lebberende hond aan je voeten was dat ook niet echt een ideaal beeld.

Aaron kwam binnen met zijn fototoestel waarop hij zowat heel de middag foto's had gemaakt. Ergens om Hestia te bewijzen dat hij ook buiten kwam, maar hij had haar niet tegengekomen. Het zou hem niet verbazen als ze haar afgetrainde kontje aan een of andere jongeman aan het vertonen was of wel het nog strakker te maken op de sportschool. Hij voelde zich aangetrokken tot haar, lichamelijk. Niet geestelijk. Naast hem zat één of ander verwaand nest dat er erg ongelukkig uitzag. 'Hallo,' begroette hij haar standaard en bestelde voor hem een Jack Daniëls.

Beau trok haar wenkbrauw op toen er iemand tegen haar begon te praten. Verkeerde tijd en verkeerde plaats. 'Hoi,' antwoordde ze - nogal nonchalant - terug en nam nog een slokje van haar drankje. Ze had zo geen zin om te socialiseren op dit moment. Misschien had ze toch maar voor de bank met de likkende hond moeten kiezen.

De barman leek zijn ogen niet van de blonde "schone" langs Aaron af te kunnen houden, maar hij kon dit wel. Dit was niet de defensie van schoonheid. Hoewel, misschien was ze mooi, maar ze was niet sexy. Aangetrokken tot deze vrouw voelde hij zich dan weer niet. Wat raar was. Nu was werkelijk zijn hele voormiddag vol met verlangen helemaal gestild. Daarbij dronk hij dan ook maar zijn drankje en besloot niet verder te praten.

Waarom zou iemand - die ze niet kende - haar begroeten, om vervolgens niets meer tegen haar te zeggen? De wereld zat vreemd in elkaar. Licht geïrriteerd keek Beau naar de barman die in trance naar haar zat te kijken. 'Kan je het zien?' vroeg ze gefrustreerd en dronk haar drankje in één keer leeg. 'Nog een alsjeblieft.' Waarom zei ze überhaupt alsjeblieft tegen een kerel die niet kon stoppen met kwijlen als hij naar haar keek?

Aaron grijnsde enkel. 'Mooi zijn is osms toch zo wreed,' verbitterd dronk hij van zijn Wiskey en bekeek de blonde vrouw nog eens van top tot teen. Waarschijnlijk was ze gemakkelijker dan de opgefokte dobberman die hij had gekregen als aanstaande. Tenminste als je haar je kredietkaart overhandigde.

--
sorry, ik ben slecht!

'Alsof jij daarover kan meepraten?' snauwde ze richting hem en kwam toen tot de conclusie dat het niet echt een aardige opmerking was. Ach, verkeerde plaats verkeerde tijd. Ze kon het ook niet echt helpen. Toen ze het nieuwe drankje voorgeschoteld kreeg, ging ze door met haar ritueel: met het prikkertje - inclusief olijf, alweer - door het drankje heen roeren.

- sorry t is echt heel gemeen, maar Beau moest even iets über means zeggen hahaha

Aaron keek haar met een frons aan. 'Tsja, beter dan een fucking laag dikke poeier op je neus en een verot verwend nest zijn.' Als zij kon snauwen, blafte hij terug. Zijn alcohol vloeide lichtjes naar binnen. Echt heerlijk deze. Miss Blondie had misschien er al een paar meer op.

'Misschien moet je je bril toch opzetten want veel make-up zit er niet op dit gezichtje. Sorry dat ik niet het rolmodel barbiepop ben en er toch zo uit zie.' zei ze met een vriendelijke glimlach op haar gezicht, maar haar toon was alles behalve vriendelijk. De olijf nam ze in haar mond en at deze op. Olijven waren heerlijk, niet veel mensen waren dat met haar eens, maar goed. Ze moesten eens weten wat ze miste.

'Je kent Belle en het Beest toch? Wel, in dat geval win ik.' Hierbij taarde hij naar het kleine serpent dat een olijf wegpropte. Olijven waren echt niet lekker, afschuwelijk, als jet hem vroeg. Hierbij dronk hij het laatste door en bestelde wat anders. Goed gezelschap was het anders niet. Waardoor hij voor iets niet alcoholisch ging.

Beau negeerde zijn opmerking en keek even op naar hem. Nee, niet Beau's type. Totaal niet zelfs. Zijn fototoestel liet haar zien dat hij waarschijnlijk heel artistiek was. Beau hield wel van kunst, maar iets aan hem sprak haar niet aan. Waarschijnlijk zijn karakter, zijn gedrag tegenover haar - niet dat zij nou zou vriendelijk was - was nou niet bepaald vriendelijk.

- oké, ik snapte niet echt wat je bedoelde met dat Belle en het Beest, dus ik ben er maar gewoon niet op in gegaan. xd

Aaron deed gemeen en bitter tegen de mensen die dat tegen hem waren. Hij had vriendelijk begroet, maar zij niet terug. 'Doe je soms ook mee? Aan de bruid-en-bruidegom-uitwisseling?' Zo noemde hij het met een roomzoete toon in zijn stem die sarcastisch aanvoelde eenmaal hij de hele zin had uitgesproken. Even keek hij ook naar haar blik. Het fototoestel. Misschien was ze een model omwille van haar uiterlijk, maar hij vroeg het expres niet aangezien ze onaardig was.

-- Hij duiden erop dat zijn uiterlijk niet belangrijk is. Zoals in Belle en het Beest. (; Ja, weet ik, vaaaaag.

'Ja, dat doe ik zeker. Wat een heerlijk gevoel hè, uitgehuwelijkt worden door mensen die je niet kennen aan een of andere willekeurige zak die op deze aardbol loopt.' merkte ze sarcastisch op en keek hem aan. Oké, het was niet helemaal waar, Brad was geen zak, nou ja - grootste deel van de tijd niet tenminste.

- aaah

Aaron lachte even om haar woorden. 'Wel, beter dan met een halve gek uitgehuwelijkt worden. Ze is totaal geschift. Nog al voor enkel feestjes en zodra het haar zin niet is zou ze bijna met dingen gaan gooien. Eenmaal haar zin dan kan ze nog altijd met dingen gaan gooien.' Hestia had het nog niet geflikt, maar hoe ze haar spullen had genomen wees Aaron er op dat ze ook zo met spullen zou gaan gooien. Zijn spullen.

Beau grinnikte. 'Klinkt als een hell.' Misschien had ze wel geluk gehad met Brad, maar ze wist niet hoe hij verder was. Mensen konden veranderen zodra je ze kende. Ze konden zich altijd voordoen als aardig en daarna compleet veranderen, dus ze moest het nog maar afwachten. 'Had je eigenlijk al verteld hoe je heette?' vroeg ze zich hardop en keek hem nieuwsgierig aan. Beau was zo iemand die snel van bui kon wisselen. Het ene moment was ze poeslief, terwijl ze het andere moment haar nagels in je wang kon zetten van woede.

Aaron keek haar aan en schudde zijn hoofd. 'Nee, dat deed je niet. Ik heet Aaron.' Hierbij grijsde even zijn eigen grijns. Hij was een beetje schuin, maar zijn ogen verraadde weer iets anders. 'Ja, ik ga mijn handen vol hebben. Maar het kibbelen lijkt me leuker dan dat alles room zoet is.' Ook zijn ogen keken haar nieuwsgierig aan.

'Beau,' zei ze en keek hem aan. 'Bij ons is ook niet alles rozenkleur en maneschijn hoor.' Met een grijns sprak ze de woorden uit en nam nog een slokje van haar drankje. 'Wonen jullie hier dichtbij? Welk nummer eigenlijk?' Om te vragen in welk huis ze woonde had niet zoveel zin: Alles zag er hetzelfde uit. 'Sorry, ik ben nogal nieuwsgierig.'

'Valt wel mee. We wonen op nummer 79, geloof ik.' Hierbij glimlachte hij weer even. 'Hestia houdt blijkbaar ervan om naar de stad te lopen. Ik in ieder geval al helemaal niet. Jullie soms wel?' Opeens was de stemming weer helemaal omgeslagen. Aaron dronk nog een keer van zijn drankje en keek haar nog steeds aan.

'Wij wonen op 167, niet heel ver hier vandaan. Soms lopen we, maar we hebben ook een auto voor de deur staan, dus tja.' legde ze uit en zette haar lege glas voor zich neer. Ze bestelde nog een cola, om niet al te zat thuis aan te komen, en keek hem aan. 'Dus jij en die.. Hestia passen niet echt bij elkaar zo te horen?' grinnikte ze. Ze vond het toch wel bijzonder hoe de overheid zulke mismatches had kunnen maken.

Aaron glimlachte naar haar. 'Ik zie er ook niet echt uit als iemand met een auto.' Hierbij dronk hij nog wat. 'Nee, niet echt. Zij is Sporty Spice en ik ben eerder de "onbegrepen" kunstenaar. Zij is eerder nogal een losbol en denkt dat ik saai ben.' Hierbij haalde hij zijn schouders op. 'Als zij dat vindt dan mag het ook zo geschieden. Jij en jou lover dan?' Lover sprak hij nogal met walging uit vanwege dit hele gedoe. Het gedoe waar zij in geselecteerd werden. The Hungergames, maar dan voor jonge mensen en was je relatiestatus hetgeen waar je voor zou moeten vechten.

'Brad.. Brad is wel oké, denk ik tenminste. Tot nu toe bevalt het redelijk moet ik eerlijk zeggen. Maar ik weet het niet, niets kan zo makkelijk zijn en ik heb het idee dat hij iets verbergt, maar wat? Ik heb werkelijk waar geen idee.' Ze dronk wat van haar cola en haalde haar schouders op. 'De overheid heeft gewoon belachelijke koppels gemaakt, alsof ze de tegenpolen bij elkaar hebben gezet.'

'Ach vast beter dan Hestia. Die je laat stikken als je met haar hebt gelopen, je beloofd eten te maken en zij lekker een andere gast gaat neuken. Tot vijf uur in de ochtend. Dan liegt ze er ook nog over en tiert naar me dat ik de dramaqueen ben.' Hierbij keek hij Beau intrigerend aan. Ze was best oké, maar hij merkte op hoe cliché ze hier zaten; aan een toog met alcohol -toch daarnet-, klagend over hun leven. 'Hoezo verbergen? Het klinkt alsof hij een maffiabaas is of zoiets.' Met een grijns keek hij haar aan. Het was een subtiel grapje waarna hij door zijn haar ging. 'Daarom was ik daarstraks trouwens nogal kortaf. Denk ik. Ik haat ruzie en ik haat mensen die liegen.' Het kwam door zijn eigen verleden. 'Waarschijnlijk. Dit lijkt een onmogelijke situatie. Als ik mijn hele leven moet doorbrengen zonder seks met de vrouw waar ik mee getrouwd ben, nog liefde, dan ga ik pas echt irritant worden.'

'Tja, ik hoop dat Brad zo niet is... Maar eigenlijk zie ik hem daar niet voor aan.' zei ze en keek hem lachend aan. 'Oh, het zou me echt niets verbazen als hij een maffiabaas zou zijn hoor,' lachte ze en haalde haar schouders op. 'Het komt wel goed. Iedereen is een beetje gespannen, denk je ook niet? Je wordt in een dorp gedumpt waar je niemand kent, waar je niets kent en dan willen ze dat je je als een voorbeeldige vrouw of man gaat gedragen. Nee, dat kan ik ook niet.'

'Ik ken jou ook niet en toch praten we, Beau.' Hij moest even twijfelen over haar nam, maar glimlachte aangezien hij het juist had. 'Wat ben ik vandaag toch weer eens voorbeeldig en misschien heb je gelijk. Waarschijnlijk. Maar wees eerlijk: Zie jij je samen met Brad? Tot op je oude dag? Misschien wat kinderen erbij? En zeg me niet dat je die niet wilt. Nu wil ik ze ook niet, maar er gaat een tijd komen dat we dat juist écht willen. Anders hebben we later enkel spijt.' Aaron dronk zijn glas leeg en begon aan de chips terwijl hij nog wat alcohol bestelde.