Cocktailbar: Modern Myth

'Nee, natuurlijk zie ik me niet samen met iemand die ik één dag ken. Maar dat kan misschien nog wel komen, denk ik. En tuurlijk wil ik kinderen, maar met wie is natuurlijk nog de vraag.' zei ze oprecht en glimlachte naar hem. 'Ik weet niet wat ik van dit hele gedoe moet denken en het liefste denk ik er ook gewoon niet over na. Het liefste laat ik gewoon alles op me af komen en hoop ik maar dat alles goed komt.'

Daar had ze een sterk punt in. Misschien werd hij wel verliefd op een ander en kon hij afspreken met Hestia dat hun huwelijk zou blijven, maar hij kinderen kon verwekken met een ander, die ander waar hij écht van hield. Verliefd op werd en zou blijven voelen. Als hij diegene tegenkwam. 'Ach ja, ik was nooit echt een vrouwenmagneet. Dus wie weet... Misschien een forever alone, maar dan met twee nu.' Niet dat Hestia verliefd zou worden. Die had haar ziel aan aan de drank en feestjes verkocht. 'Ik wil er niet over nadenken, maar toch doe ik het...' Aaron glimlachte flauwtjes en nam nog een slokje. 'Wil je soms ook nog iets?' Ja, hij bood haar werkelijk een drankje aan.

Een glimlach speelde over haar lippen. 'We moeten gewoon wachten wat de toekomst ons bied.' zei ze en knikte. 'Dat klinkt heerlijk.' zei ze toen hij haar een drankje aanbood. Ze zei zeker geen nee tegen een drankje en misschien viel hij best wel mee. Met een vinger draaide Beau om een pluk haren heen en keek hem even aan.

- sorry. inspiratieloos.

Aaron zei tegen de barman dat wat zij wilde op zijn rekening was en keek Beau nog een keer helemaal van top tot teen. 'Sorry, maar Brad heeft in ieder geval al een knapperd voor de aanstaande toekomst.' Ze gokte erop dat ze of wel een rijke jeugd had gehad of wel model was geweest. 'Kies maar wat,'

'Hestia heeft ook niet veel ongeluk gehad hoor,' grinnikte ze en bestelde gewoon een cola. Ze had geen zin meer in drank en haar geïrriteerde en boze bui was weer over. 'En hoe zag jou leven eruit voordat je in dit saaie gat terecht kwam? Een beetje interessant?'

'Ik dacht dat ik het Beest was?' lachte hij en keek even naar haar drankje. 'Want nu probeer je enkel aardig te zijn.' Hierna dronk hij weer een slokje. 'Ja, het zag er erg intressant uit. Ik leefde in New York, had een leuke flat, hield me bezig met kunst... En natuurlijk had ik daar mijn vrienden, uitgaansleven en... Je-weet-wel, het is de stad van dromen. Die mijn dromen heeft. Jij?'

Beau begon te lachen. 'Ik had daarnet niet helemaal mijn moment geloof ik, sorry daarvoor.' verontschuldigde ze zich en keek hem even aan. 'Beverly Hills, had alles wat mijn hartje begeerde. Vrienden, je kent het wel - en toen werd ik weggetrokken uit mijn perfecte leventje, maar het heeft mijn ogen wel geopend, dus misschien moet ik er maar gewoon blij mee zijn dat het is gebeurd.'

'Je ogen geopend? Hoezo?' Hierbij keek hij haar nieuwsgierig aan. Dit was eens wat anders dan hij gewoon was. Weer dronk hij van zijn heerlijk gekoeld bier. Belgisch bier. Dat bleef het beste van alles. Waarna Aaron kort speelde met de band van zijn fototoestel. Het had hem veel gekost, maar wat hij ervoor terugkreeg was meer als genot. Even had hij bij een krant gewerkt als fotojournalistiek. Dat vond hij dan weer helemaal niet leuk.

- No inspiration.

'Het zou je niets verbazen als ik zo iemand zou zijn die de hele dag op haar reet mensen zat te commanderen, toch?' vroeg ze lachend. 'Zo was ik ook. Ik was verwend, had alles wat ik wilde en als ik iets miste dan zorgde ik ervoor dat ik het dezelfde dag nog kreeg. En op een of andere reden zie ik nu in dat het leven toch wel iets meer inhoudt.' legde ze verder aan hem uit en dronk wat van haar cola.

'Wauw, diep. Ik heb nooit alles gehad wat ik wil en zal het ook nooit allemal krijgen, maar leerde genoegen nemen met wat ik wel had of kon.' Hierbij ging hij met een hand door zijn haren. 'Dat dacht ik niet van je, maar wel verwend of model. Of meiden. Vooral met die benen. Voreger wou ik altijd fotograaf worden...' Ja, vandaar dat hij zo nauwkeurig mensen, de omgeving, dieren in zich op nam. 'Wat heeft het leven dan te bieden? Zelf je eten koken voor jouw man die nog eens niet gekozen is door jou?'

Beau grinnikte. 'Mijn moeder was de baas van een Model Agency, dus ja - ik heb wel eens als model gestaan, maar het trok me niet meer op een gegeven moment.' zei ze schouder ophalend. 'Dat het iets heeft te bieden zei ik niet, ik zei dat het meer inhoudt dan alleen op je luie reet liggen.' verbeterde ze hem en dronk nog wat.

Hij staarde even naar zijn legen glas. 'Ik hoop ergens dat het liefde heeft te bieden.' Hierbij keek Aaron haar met een klein glimlachje aan. 'Sorry, ik kan er niet aan doen... Misschien iets dankzij kunst meegegeven. En als je ooit je mocht vervelen dan zou ik maar al te graag foto's van je nemen. Sorry als dat verkeerd overkomt.... Ik heb enkel geen werk op dit moment en verveel me soms.' Hij draaide een bierkaartje rond. 'Waarom vond je het op een gegeven moment niet meer leuk?'

Beau grinnikte. 'Als je dat graag wilt doen, hou ik je niet tegen hoor. Je weet me te vinden.' Bij zijn volgende vraag haalde ze haar schouders op. 'De modellen wereld is geen plaats voor iemand zoals ik. Het enige wat daar belangrijk is, is hoe dun je bent en hoe lang. Verder maakt het ze niet uit, ben je zwaarder dan vijftig kilo dan wordt je er al uitgekikt. Geloof me, op een gegeven moment is dat echt niet leuk meer.'

'Waar, maar Beau... Je lijkt me echt géén vijftig kilo wegen.' Hierbij keek Aaron zonder schaamte naar haar lichaam en complimenteerde het met zijn blik. Hij viel niet op de blonde types, maar oké, ze was mooi. De woorden van daarstraks nam hij terug. Hoewel... Hestia had die speelsheid die haar érg sexy maakte. 'Misschien kunnen we het binnenkort wel eens doen. Ik verveel me wel eens... Even staarde hij naar de nog lege dansvloer. 'Wat denk je ervan? Zullen we er eentje op wagen?' Dit keer grijnsde hij vol plezier naar haar.