Club ''La Luna''

Dit is dé nachtclub van Appledale. Het ligt goed verborgen in het centrum, zodat enkel diegene die ervan weten het kunnen vinden. Het is gevestigd in een leegstaand pand dat eerder een café was geweest. Met wat extra werk zag het er al snel als club uit. Het bevat een lange bar, grote dansvloer en verscheidene zitplaatsen. Ook is er natuurlijk de VIP ruimte, afgeschermd voor buitenstaanders in de club, waar nogal wat zwarte zaken worden afgehandeld.

Met een drankje in haar hand nam Alexandra plaats bij een van de zitplaatsen. Ze bekeek de mensen op de dansvloer waarvan sommige nu al goed bezopen waren. Ze schoof een lok haar achter haar oor. Ze was hier via via gekomen, er was hier niet heel veel uitgaansgelegenheifd in Appledale en daar had ze dan weer zin in. Ze had al even staan dansen, maar nam nu even de rust om haar drankje te drinken.

Charlie was normaal niet echt een drinker, maar voor vandaag maakte hij een uitzondering. Correctie, voor deze situatie maakte hij een uitzondering. Ruth was een onbegrijpelijke vrouw. Het enige waar ze om gaf, waren boeken. Boeken, boeken en nog maar boeken, daar bestond haar leven uit. Het was doodsaai. Als ze geen boeken aan het lezen was, dan was ze wel bezig aan haar scriptie en Charlie irriteerde zich werkelijk dood aan haar. Nu zat hij met een glas whisky in zijn hand aan de bar, hopend dat er iemand interessants op hem af zou stappen.

Alex haar ogen gleden over de mensen heen om daarna de mensen, die net als zij, zaten te bekijken. Haar ogen bleven hangen bij een jongen die er, in tegenstelling tot de meeste, niet erg vrolijk uit zag. Hij zat alleen, dus voor haar was het vrij makkelijk om naast hem te gaan zitten. Ze nam plaats op de lege kruk tussen hun in zonder de moeite te nemen op te staan. 'Hoi,' zei ze met een iets verhefte stem om boven de muziek uit te komen.

Charlie keek op bij het horen van een meisjesstem en knikte. 'Hé,' mompelde hij wat afwezig, draaide de drank in zijn glas een beetje rond en nam vervolgens nog een slok. Hij vond het vreselijk in dit gat, ondanks dat hij zich er toch wel op had verheugd. Een nieuw avontuur, nieuwe belevenis - maar helaas was niets geworden zoals hij had gehoopt. Het was echt vreselijk.

Meer dan een paar letters kreeg ze niet als antwoord en eigenlijk keek hij amper op. Al snel was zijn blik gericht op zijn glas. 'Hoe krijg ik een glimlach rond je lippen?' vroeg ze dan ook. Dat zag ze nu eenmaal het liefst bij mensen. Ze wist best dat dat niet altijd kon, maar ze vond het leuk als ze iemand kon opvrolijken. Hoewel dat ook lang niet altijd lukte.

Charlie begon te grinniken. 'Door me uit dit gat weg te halen,' antwoordde hij haar en nam de laatste grote slok uit zijn glas. 'Maar aangezien dat 'm niet gaat worden, denk ik dat het erg lastig wordt.' zei hij erachter aan en bestelde nog een nieuw glas. Dit was de eerste plek in zijn leven waar hij echt een hekel aan had, en hij was op veel plekken geweest.

'Hmm ja, dat word lastig.' antwoorde ze, maar dat had hij zelf ook al gezegd. 'Is het gat op leuken ook een optie?' vroeg ze met een glimlach. Daar wad tenminste nog een kleine mogelijkheid. 'Moet ik wek weten wat je leuk vind,' voegde ze eraan toe. Ze zette haar glas aan haar lippen en nam een slok.

'Mijn partner, de betweterige boekenwurm, opleuken dat zou pas fijn zijn.' zei hij, dit keer toch lacherig. 'Oh ik vind heel veel leuk, behalve humorloze, saaie types zoals zij. Ze hebben natuurlijk weer echt het perfecte koppel gemaakt, niet dus.' Oké, ergens was het wel typisch dat ze hen aan elkaar hadden gekoppeld, het waren gewoon twee tegenpolen - echt vreselijk.

'Je geeft me wel onmogelijke taken zeg,' maar ze was blij dag hij toch lachte. 'Maar ik ben geloof ik niet saai, niet echt een boekenworm en ik hoop toch niet humorloos. Dus dan ven ik vanavond wel je danspartner, of houd je niet van dansen?' Ze goot haar laatste slok naar binnen en zette haar glas op de bar. 'En wie weet als je bevalt wagen we vaker een dansje.' zei ze plagend. Het maakte haar niet uit met wie ze danste, al danste ze alleen, ze hield van dansen.

Charlie keek lachend op naar haar en knikte. 'Het zou me een eer zijn om met je te dansen.' Nee, ze was vast en zeker niet saai. Ze had per slot van rekening ook nog haar haren blauw geverfd, dus ze durfde nogal wat. Dat soort types waren nooit saai en Charlie hield daar wel van. 'In dat geval, zou ik deze dans van u mogen?' vroeg hij plechtig en stak zijn hand naar haar uit - nadat hij zijn glas whisky in één keer achterover had geslagen.

Om Alex haar mond sierde een glimlach, alleen al omdat het haar was gelukt hem te laten lachen, dat deed haar goed. Ze nam zijn hand aan en sprong van haar kruk af. 'Het zou me een eer zijn,' antwoorden ze plechtig waarna ze hem zachtjes mee de dansende mensen in. Gelijk begon ze op de muziek mee te bewegen, het ritme door haar lichaam voelen. Ze hield ervan.

Charlie liet haar een rondje rond hem heen draaien en lachte naar haar. Hij hield ook wel van dansen, en hij had ook wel een redelijk ritmegevoel, dus dat zat wel goed. Hij danste wat op de muziek en keek haar daarna nieuwsgierig aan. 'En hoe zit het met jou partner? Is hij wel een beetje fatsoenlijk?'

Ze lachte even toen hij vroeg hoe 'hij' was, wetend dat hij geen idee zou hebben waarom ze moest lachen. 'Zìj valt me wel mee. Het is raar om iemand gelijk als je partner te zien.' ze legde de nadruk erop dat ze een vrouwelijke partner had en haalde vervolgens haar schouder op. 'We vinden geloof ik niet bepaald de zelfde dingen leuk of lekker.'

'Zij?' vroeg hij lichtelijk verbaasd. Zijn ouders waren streng tegen homoseksuele of lesbische koppels, maar hem maakte het niet veel uit. Zolang iemand maar gelukkig was, of dat het nou met een vrouw of een man was. Het maakte niet veel verschil. 'Nou ja, ze klinkt nog niet eens zo heel erg, jullie zijn geen tegenpolen, dus dat scheelt al.'

Opnieuw moest ze lachen toen hij verbaasd reageerden. 'Ja, zij. Zo'n wezen zonder ballen in d'r broek en met borsten wat elke maand een week lang chagrijnig is.' Vrolijk draaide ze een rondje waarna ze de eigenlijk zo goed als vreemdeling weer aan keek. 'Ach we gaan het merken.' Als ze eerlijk was beangstigde het woord trouwen haar, maar zo eerlijk was ze niet. Ook niet tegen zichzelf. Liever dacht ze er dan ook niet aan dat Victoria haar aanstaande zou moeten zijn.

Chagerijnig sloeg Brad het doek weg dat de normale club scheidde met het VIP-gedeelte. Hij was net goed bezig om wat deals te regelen, moet hij natuurlijk precies dan zijn werknemer opvangen. Ach ja, kon hij meteen kijken of Beau er was. Hij scande de ruimte, maar zag haar nergens. Hij slikte zijn teleurstelling in en ging snel naar de bar om te kijken of die gast er al was.

Jake liep de club binnen waar hij zou gaan werken. Hij zou zich moeten melden bij de eigenaar en was nu dan ook op weg naar de bar op zoek naar de betreffende man. Als het goed is, stond hij in de hoek bij de bar. En daar stond inderdaad een man. Aangekomen bij de jongeman keek hij hem aan. 'Ben jij Brad Martin?' vroeg hij luid genoeg om boven de muziek uit te komen.

Brad zag een jongen aan komen lopen en bekeek hem goed. Hij had wel een goede look. Niet serieus, leek erop dat hij wel voor zichzelf op kon komen. Of hij plezier kon maken? Geen idee. Brad reageerde niet op zijn vraag en liep meteen naar achter de bar, ervan zeker dat de jongen hem wel zou volgen. 'Ik hoorde dat je al ervaring had met achter de bar staan,' riep hij boven de muziek uit. 'Dus verpruts het niet.' Hij stak zijn hand uit. 'Ik ben inderdaad Brad. En jij?'

Jake volgde de man achter de bar. 'Komt goed,' antwoorden hij terwijl hij zijn hand aan nam 'Jake.' stelde hij zichzelf kort voor. Hij vermeed op dit moment Isemay liever. 's avonds werken pasten daar prima bij gezien zij overdag voor de klas stond, dus nee, hij zou het hier niet verkloten. 'De club ziet er goed uit.' complimenteerde hij Brad. Niet om te slijmen, maar omdat hij het meende.

Brad keek over zijn schouder en grijnste. 'Bedankt. De taps vind je hier. Sterke drank daar. O ja, schenk niet teveel aan mensen. Ik heb geen zin om gevechten in mijn club te hebben.' Brad pakte een doek voor hem en bekeek zijn kleding. 'Je mag alles dragen wat je wilt, als je er maar een stropdas bij draagt, zodat mensen weten dat je hier werkt. Mensen mogen op de bar staan, zolang ze niets kapot trappen, anders sleur je ze er maar vanaf.' Hij keek Jake nog eens aan. 'Zit je eigenlijk ook in dat overheid gedoe?'

Hij sloeg in zijn geheugen op hoe en wat en keek op bij zijn vraag. 'Ja, zit jij ook bij zo'n geweldige vrouw opgescheept?' vroeg hij terwijl het sarcasme van zijn stem af droop. Hij ging ondertussen de doek om zijn arm. 'Ik heb trouwens geen stropdas mee nu, maar daar zal ik de volgende keer wel voor zorgen.'

'Je mag de mijne vanavond wel lenen,' mompelde Brad en begon zijn stropdas los te maken. Als baas ging hij echt niet in een shirtje en broek rondlopen. Hij lachte om zijn woorden en schudde zijn hoofd. 'Mijn partner is echt geweldig,' zei hij met een brede glimlach. 'Als ze vanavond komt, dan zal ik haar wel even voorstellen. Is jouw partner er?' De stropdas was los en hij gaf hem aan Jake.

'Ik ben redelijk bekend met het andere geslacht ja,' lachte hij en danste nog wat. 'Weetje, ik denk dat ik nog een drankje ga halen, wil jij soms ook iets?' Dat was wel het minste wat hij kon doen, ze had er tenslotte voor gezorgd dat er een glimlach op zijn mond was verschenen - ondanks dat hij dat voor onmogelijk had gehouden.

Op een stel torenhoge hakken liep Beau de club binnen. Ze had prima instructies gekregen van Brad en het was dan ook niet moeilijk om de club te vinden. Nu ze eenmaal binnen was, snapte ze wel wat Brad zo leuk vond aan de club. Het zag er geweldig uit en het was zeker een plek waar mensen uit wilde gaan. Met een zoekende blik keek ze de club rond, kijkend of ze Brad kon vinden.