Het Park

Alex lachte even toen hij zijn hand voor zijn mond deed. Ze dronk haar laatste slok op en zette haar kopje weg waarna ze een kussen van de bank pakte en deze dreigend naar hem op hield. 'Pas op hoor,' dreigde ze. 'Maar je hebt wel gelijk, je bent knap.' Met een grijns keek ze hem uit. Bij zijn laatste vraag knikte ze enkel even.

'Pas jij op! Je weet vast niet dat ik ongeveer een zwarte band in kussengevechten heb!' Hij pakte grinnikend haar mok op en bracht deze naar de keuken. 'Nou, bedankt, niet dat ik het weinig hoor, hoor. Maar het is altijd leuk dat iemand het me weer eens herinnert,' zei hij op quasi verwaande toon en ging weer naast haar zitten.

Alex moest lachen. 'Oh moeten we dat even uittesten?' vroeg ze uitdagend. Toen hij weer bij haar op de bank kwam zitten moest ze even lachen op zijn verwaande toon. 'Oh hou toch op Ian.' lachte ze waarna ze met het kussen tegen zijn borst sloeg. Dat kon nooit hard genoeg zijn om pijn te doen, dat maakte kussen gevechten het leukst als je het haar vroeg. Slaan zonder dat het pijn deed, heerlijk.