Het huis van Thomas en Christian

'Ik heb geen idee wat h- zij aan het doen is.' Oh men, dat was nog lastiger dan verwacht en het was pas ongemakkelijk geweest als hij echt "hij" had gezegd. Maar goed, niet aan denken. 'Misschien is ze inderdaad bij iemand anders, ach het zal mij een worst wezen, ik doe het zelf ook dus tja ik kan het haar moeilijk verbieden.' zei hij schouder ophalend en drukte zijn peuk uit tegen de binnenkant van de gootsteen. 'Denk jij niet dat je zo eens terug moet gaan?' Hij trok haar dichter naar zich toe en plaatste haar op zijn schoot, om haar vervolgens kusjes in haar nek te geven.

'Ach ja, je kan je partner natuurlijk niet altijd in de gaten houden. Alsof we dat zouden willen.' Ze streek met haar hand langs zijn kaak en glimlachte naar hem. Ze knikte instemmend. 'Laat ik zo maar gaan. Kunnen we ons allebei even opfrissen.' Ze sloot haar ogen bij zijn zachte lippen in haar nek en streek ondertussen met haar hand langs zijn rug.

Thomas zuchtte zacht uit en keek haar aan. 'Kom, anders dan heb ik dadelijk een boze creabea op m'n dak en daar heb ik ook geen zin in.' Hij tilde haar op en liep zo met haar naar boven, om haar daar op het bed neer te zetten. Zelf pakte hij wat kleding uit de kast en gooide de kleding die door de kamer verspreid lag in de wasmand. Echt netjes was hij niet, maar kleding laten rondslingeren deed hij nooit.

Ze liet zich door hem omhoog tillen en plofte even later op het bed neer. Ze had nog steeds de kleding van Thomas aan, dus trok ze het vermoeid uit. Het was vreselijk om na zo'n avond het leven weer op te pakken. Ze struinde door de kamer en zocht naar haar kleding, die ze dan ook aantrok. 'Gaan we met de auto? Of lopend? Ik kan anders ook wel zelf gaan, hoor.'

'We lopen wel even, niet waar?' zei hij, terwijl hij zijn broek omhoog trok en zijn knoop dichtdeed. 'Kan je alles vind?' grinnikte hij en viste nog een topje onder het bed vandaan. 'En ik ga je niet alleen laten gaan met je grote kater, kleine ninja.'

- sorry. ik was inspiloos

Ze pakte haar top aan en trok hem over haar hoofd heen. 'Thanks,' mompelde ze en trok ook de rest aan. Haar hoofd deed zó'n pijn. 'Grote kater? Je bedoelt zeker immense kater?' Ze liep de trap af en pakte haar spullen bij elkaar. 'Ik ben klaar,' zei ze en keek hem afwachtend aan. 'Lopen is prima. Ik jog vaak. Krijg ik mooie billen van.' Ze knipoogde naar hem en stapte alvast de deur uit.

'Je hebt inderdaad prachtige billen.' zei hij met een jongensachtige grijns rond zijn mond, terwijl hij de trap af liep. Christian was nog steeds nergens te bekennen, maar die kwam vast wel weer boven water. 'Ik kan je natuurlijk ook gewoon dragen.' Terwijl hij dat zei, slingerde hij haar over zijn schouder heen en opende de voordeur. 'Zo, welke kant nu op?' Hij had werkelijk geen idee waar ze woonde.

Ze gaf een geamuseerde gil toen hij haar optilde en sloeg zachtjes tegen zijn rug. 'Ja, weet ik veel, ik was dronken toen we hier heen gingen.' Bedenkelijk keek ze de straat door en wees toen naar rechts. 'Op heel, heel veel goed geluk.' Ze had zin om weer zijn onderbroek te pakken en omhoog te trekken, maar wist nu toch al dat het geen nut had. Misschien zou ze wel gewoon zijn broek naar beneden trekken.

Thomas sloeg rechtsaf en liep stevig door. 'Hé, als je vervelend wordt daarachter dan laat ik je vallen hè.' lachte hij en kneep voor de grap in haar bil. Het was een leuke nacht, en het zou vast nog wel eens een leuke nacht worden, maar meer dan dat? Neh. 'Dus waar moeten we nu naartoe?' Hij had geen idee waar hij was, zo goed wist hij de weg ook weer niet. De enige weg die hij wist was van het park naar zijn huis en terug en naar het centrum van het dorp. Verder dan dat hoefde hij niet te komen.

Ze zong zachtjes een rijmpje en kwam erop uit dat ze naar links moesten. 'Links!' riep ze en spande haar spieren niet meer aan, zodat ze slap over zijn schouder hing. 'Zouden ze het nu geloven dat je een lijk draagt? Dat zou zo vet zijn.' In reactie op hem trommelde ze op zijn kont. Ze dacht er niet echt over na wat er tussen hun zou komen. Of vooral wat er niet zou komen. Beiden wilden ze geen vaste relatie, met niemand. Ze zouden toch weer met een ander de volgende avond in bed liggen. In dat opzicht leken ze eigenlijk best op elkaar.

'Een konten-trommelend lijk? Ja erg overtuigend Hestia.' lachte hij en sloeg links af. 'Welk nummer woonde je ook alweer?' Ze waren in een straat beland waar de huizen er alweer hetzelfde uitzagen, maar dit keer leken ze ook daadwerkelijk bewoond. Veel huizen in het dorp stonden nog gewoon leeg en er moesten nog nieuwe mensen komen. Het viel de overheid vast zwaar om al die huizen vol te krijgen.

'Ik weet het,' zei ze op een quasi verwaande toon en grinnikte geamuseerd. 'Ik woon op... Ehm, o wacht, dat is het huis!' Ze wees naar een bepaald huis en liet zich uit zijn armen glijden. Ze hees haar tas om haar schouder en keek hem aan. 'Nog bedankt voor alles,' zei ze gemeend en glimlachte. 'Dus ik denk dat ik maar ga. Vind je de weg terug?'