Het huis van Isemay en Jake

Isemay en Jake hebben een huis vol warme tinten. Zo is er optimaal gebruik gemaakt van de muren die warme kleuren hebben gekregen. Samen met het meubilair zorgt het voor een mix van modern en landelijke stijl.
Het heeft een huiselijke sfeer waar iedereen zich wel welkom in zal voelen. Enkel is het afwachten of dat wel voor Jake en Isemay zo zal zijn.

Isemay liep het huis binnen. Blijkbaar was haar toekomstige nergens te bekennen. Haar mond viel open bij het zien van het meubilair en dit was dan slechts nog de benedenverdieping. Het was werkelijk prachtig! Haar vingers gleden langs het aanrecht en ze zette haar zakken met boodschappen op de keukentafel waar ze begon met deze uit te tasten. Dat was minder werk voor later zodat ze optimaal tijd met elkaar konden spenderen. Dit was dan toch haar idee van het feit dat ze zou gaan trouwen. Ze hadden een huis samen, zij had alvast werk en wist niet hoe het bij hem zat, optimaal van elkaar genieten zou de boodschap nu worden.
Rustig zette ze alles weg. Dit had voorrang op haar koffers vol kledij, boeken en andere persoonlijke spullen aangezien ze lekker wou koken straks. Misschien zou dat het ijs breken.

Jake had een beetje afwezig door Appledale gelopen. Als hij hier toch moest gaan wonen kon hij maar beter weten waar hij terecht kwam. In zijn ogen kwam het dorp niet bepaald levendig op hem over, willekeurig vroeg hij zich af of er hier überhaupt levendigheid kon komen. Ergens had hij het idee dat hij een marionet was, misschien dan wel pinocchio die nog iets van een eigen wil had. Hij keek afwezig naar het huisnummer dat overeen kwam met die waarin hij moest gaan wonen. Het was bijna eng hoe alle huizen hetzelfde waren. Een koffer achter zich aan slepend opende hij de deur. Zijn koffer bleef ergens halverwege de hal staan zodat hij verder de woning kon bekijken. Aan het gerommel in de keuken kon hij al weten dat de vrouw aan wie hij gekoppeld was daar was. Hij bleef dan ook voor de deur richting het vertrek staan om haar in zich op te nemen. 'Dat is een meevaller.' merkte hij op toen hij, vrij snel, tot de conclusie was gekomen dat het een -sorry mam- verdomd lekker wijf was.

Bij woorden schrok Isemay op en keek over haar schouder. Hier stond een jongeman met een ietwat kinderlijke uitstraling zoals hij erbij liep, maar zijn woorden brachten haar in verwarring. Blijkbaar vond hij haar nu al aangenaam. Dit gaf haar dus een glimlachje om haar lippen. Waarna ze nog de laatste dingen wegzette en de papieren zakken op plooide. 'Ik ben Isemay,' zei ze waarna ze haar hand uitreikte naar hem. Hij zag er leuk uit, maar alles ging dan ook niet om het uiterlijk. Het ging om het innerlijk en hoe groot hun liefde voor elkaar zou zijn.

'Jake,' stelde hij zich kort voor. 'Jake Griffiths, uw onpersoonlijk uitgezochte huwelijkskandidaat tot u dienst.' hij salueerde waarna hij haar hand pas vast nam om deze te schudde. In afwachting van hoe zwakjes of krachtig haar handdruk was. Het maakte hem vrij weinig uit of ze wist hoe hij hier in stond of niet en eigenlijk maakte het hem ook niet uit of zij zou weten dat het enige wat er in zijn ogen goed was aan dit hele gedoe was dat ze knap was. Want om samen te gaan wonen met iemand die hij én niet kende én liever niet aan keek maakte het er niet beter op.

Ze giechelde even kort bij zijn woorden. 'Wat ben je toch een grapjas!' Zacht drukte ze een kusje op zijn wang. 'Welkom thuis dan. Zullen we anders eerst maar onze koffers uitpakken?' Vrolijk nam ze haar koffers en tassen mee naar boven. Hun slaapkamer was prachtig en groot. Ze hield van de kleuren en het bed was vrijwel luxueus in haar ogen. Blijkbaar viel Jake mee en hield hij van grapjes. Weer begon ze met dezelfde kalmte haar zomer- en winterkledij te sorteren, lingerie in een lade net zoals de sokken en pyjama's. Truien bij truien, rokjes bij rokjes... Isemay hield van die orde.

Zijn wenkbrauwen gingen omhoog bij hoe ze reageerde en hij was ook absoluut verbaasd toen ze een kus op zijn wang drukte. Ze leek nogal enthoussiast over dit en misschien zelfs een beetje naïef omdat ze leek te denken dat hij enkel een grap maakte. Ze was al de trap op en hij nam dan ook zijn koffer om de slaapkamer te zoeken. Haar reactie was eerder geweest dat ze elkaar al lang kende en ze net hadden besloten samen te gaan wonen dan dat het leek op twee vreemden die in een huis zijn gestopt met het realistische idee dat ze zouden gaan trouwen. Tuurlijk. Misschien konde ze gelijk een lijst eisen door de brievenbus doen met het minimum aantal kinderen dat ze dan meteen op de wereld konden zetten. Hij nam de koffer die hij mee had, de enige die hij mee had en zocht boven de kamers door. De inrichting was prima en er was maar een enkele slaapkamer. Hij liet zich vallen op het bed wat prima leek te liggen. 'Ok ik weet niet wat jou ideeën hierover zijn, maar de rechter bed helft is van mij.' Kort opende hij zijn mond, maar sloot deze ook weer omdat hij niet vanplan was echt moeite te doen voor een gesprek om haar te leren kennen. In plaats daarvan keek hij toe hoe ze de kast in ruimde. Ordelijk was de juiste omschrijving en door de lingerie die langs kwam had ze een prima idee van wat er onder haar kleding gedragen werd. Ergens was hij best op haar af gestapt in een café om haar te leren kennen, maar dan absoluut niet met de intensie haar lang te kennen.

Enkel keek ze even op met een glimlachje. 'Ik slaap toch liever links.' Hierbij haalde ze liefelijk haar schouders op. Heerlijk als er verder geen problemen waren. 'Geen zin om uit te pakken misschien? Moe?' Bij haar was het geleerd om altijd het beste in mensen te zien en daarbij zou dit misschien kunnen uitpakken. Ze voelde niet de hartstochtelijke verliefdheid, maar die moest er ook helemaal niet zijn. Zoals haar vader haar ooit had verteld. Haar moeder en vader waren ook niet uit liefde getrouwd, maar juist dat had hun dichterbij elkaar gebracht. Zo geloofde May het liever, want om eerlijk te zijn waren haar ouders erg kortaf en onvriendelijk tegen iedereen die niet familie, vrienden waren of hun dochter was. Haar strenge opvoeding had haar gemaakt tot de persoon die ze vandaag was.
Jake leek haar een beetje ongelukkig, maar dat zou beteren in de loop van tijd. Isemay zou er alles aan doen om hem een beetje op te peppen. Misschien had deze jongen niet zo'n leuke jeugd gehad of iets in die aard. Dat nam zij toch aan. 'Moet ik je helpen met uitpakken?'

Opnieuw rezen zijn wenkbrauwen omhoog. Ja, Isemay veraste Jake nogal. 'Te lui eigenlijk,' zei hij enkel. De laatste vraag kwam meer over alsof hij het niet zelf kon, hoewel hij er eigenlijk niet eens over kon twijfelen dat ze het niet goed bedoelden. Met tegenzin nam hij zijn koffer naar zich toe om hem open te maken. Uitpakken was op een of andere manier altijd iets wat een nieuwe plek definitiever leek te maken, maar goed als het er nu niet van kwam, kwam het nooit. 'Je lijkt niet veel tegen dit geweldige idee om zo aan iemand gekoppeld te worden te hebben, is lijken ook het goede woord?' besloot hij uiteindelijk toch te vragen.

Isemay keek hem met een schuin hoofdje aan. 'Waarom zou ik er iets op tegen hebben? Het is een goed idee, maar ook weer niet helemaal geweldig. Hopelijk ben jij dat wel.' Hierbij glimlachte ze naar hem, maar meende het eigenlijk wel doodserieus. Na het laatste weg te leggen ging ze door met de laatste persoonlijke spulletjes op haar nachtkastje en in de badkamer te leggen waarna ze op het bed plaats nam en haar schoenen uitdeed. 'In de buitenwereld houden huwelijke niet vaak stand. Als ik me direct ervoor afsluit dan kan dit idee nooit goed worden. Dus ik doe het niet.' Een hand gleed door haar krullen. 'Ze zullen mij aan jou gekoppeld hebben voor een goede reden. Meerdere misschien. We zullen enkel moeten uitzoeken wat die is.'

Zonder echt te kijken wat hij pakte legde Jake alles bij elkaar in de kast. 'Wil je dat ik die vraag beantwoord? Dan ben ik namelijk wel even bezig.' Zijn chaotische stapels kleding leken nog erger naar de ordelijkheid die zij in haar kleding had aangebracht. Het zou hem niets verbazen als ze al haar sokken in paren had neergelegd. Of misschien was haar kleding ook nog gestapeld van minst favoriet naar favoriet, op volgorde van outfits. 'Ja, want als een vrijwillig ontstaan huwelijk al geen stand houdt, doet die van een door derden gekoppeld het geweldig.' Het sarcasme droop bij deze woorden er werkelijk vanaf. 'Het is in ieder geval niet ons kast inruim en koffer uitruim vermogen.' stelde ik vast toen ik achteloos de laatste stapel kleding uit mijn koffer haalden en tussen de rest propten om de losse sokken eruit te halen en bovenop te gooien.

Isemay fronste haar voorhoofd even onbegrijpelijk bij zijn woorden. Jake was ongelukkiger dan ze dacht. Hierbij stond ze op en legde een hand op zijn schouder. 'Het zal werken,hoor. Beloofd!' Zacht streelde ze zijn schouder en liet de hand over zijn rug glijden. 'Laat mij maar.' Al snel glipte ze onder zijn arm door naar de kledingkast en probeerde orde in de chaos te schppen. Iets wat ze goed kon. Ze hoopte vurig dat Jake haar tegen zich aan zou trekken en haar hartstochelijk zou kussen. Om eerlijk te zijn had ze dat nooit gehad, maar wou ze het zo graag. Misschien dat hij dan gelukkiger zou worden. Als hij zou snappen dat zij van hem zou houden en dit zou werken. Dit ging werken. Moest werken.

De verbaasde stand van zijn wenkbrauwen veranderde in een frons Ze wou dit wel heel graag. Isemay leek bijna wanhopig. Hij had absoluut niets tegen lichamelijk contact en eigenlijk vond hij het ook niet erg dat ze zijn schouder streelden en haar hand over haar rug liet glijden. Enkel was het verkeerd dat zij hier in geloofde, en hij niet. Hij legde zijn hand op haar arm toen ze begon zijn kleding te ordenen. 'Rustig maar, ik kan zo 's ochtends ook een broek en shirt vinden.' De muts die hij nog op had ging af en hij ging even door zijn haar. 'Ja, ik heb dorst,' kondigde hij enkel aan waarna hij naar beneden ging om in de keuken iets te drinken te zoeken.

Haar hand rond de kast verstrakte zijn grib op het hout na zijn aanraking, maar er gebeurde helemaal niets. Isemay voelde hoe ze enkel weg werd geduwd door zijn woorden. 'Nee, ik doe het wel.' Hij liep naar beneden waarbij zij enkel zijn kledingkast al de tijd gaf om orde te maken en te sorteren. Na dit karwij gedaan te hebben keek ze de kamer rond. Ergens voelde ze zich leeg. Verdrietig nam ze dan ook Pride and Prejuduice Naar beneden om zich op te krullen in een dekentje.
May was niet dom, maar verdrong zijn sarcasme aangezien het pijn deed. Haar toch. Dat was de taak van sarcasme.

Hij vond een pak melk in de koelkast die goed gevuld was en schonk een glas in om in de woonkamer zich op de bank te laten vallen. Blijkbaar had ze het toch nodig gevonden zijn kleding in de kast te ordenen. Hun kast klonk in zijn gedachte zelfs vreemd. Toen ze beneden kwam met een dekentje in haar hand en een dvd vast, was het geen vreemde gok dat het een zwijmelfilm zou zijn. Diep van binnen voelde hij zich schuldig dat hij er niet zoals zij dat deed erin geloofde. 'Hou je daarvan?' vroeg hij gebarend naar de dvd 'Of is het geen zwijmelfilm, maar iets verassends?'

Eigenlijk doelde ik op het boek, Denise... Maar oké, niet duidelijk van me.
---
Isemay keek op toen hij binnenkwam. Bij zijn woorden keek ze twijfelend naar de DVD en legde deze in een kast die erg leeg was. Ze zou wel voor het boek gaan. Hij leek niet bepaald geintresseerd in haar. May haalde twijfelachtog en kleintjes haar schouders op. 'Het is meer dan gezwijmel. Jane Austin was een vrouw die best wel rebels was aangezien ze in haar tijd je dom vonden als je als vrouw leerde, een beroep wou uitoefenen...' Ze keek weer in zijn ogen en sloeg ze daarna op de grond. Wijselijk hield ze haar mond. Hield het deken rond zich geslagen waarna ze naar haar boeken liep en de boek dus maar nam. Dat zou veiliger zijn. Waarna ze hem ontliep en dus maar naar de keuken ging voor een tas thee te zetten. Ze wist niet wat ze van de jongen moest vinden.

Haha ik twijfelde al, hmmm.
----
Oké, weg poging om haar te leren kennen. 'Je... oh laatmaar' kwam uit zijn mond toen ze richting de keuken liep. 'Ik bijt niet.' mompelde hij er achteraan. Althans, nu niet volgden zijn gedachten. Hij had haar willen zeggen dat ze het waarschijnlijk prima had kunnen vinden met zijn moeder, maar eigenlijk wist hij niet waarom hij dat zou zeggen. Hij was een moederskind geweest. Met zijn vader had hij echter niets, nooit gehad ook. Hij stond op om de tv aan te doen, maar bedacht zich halverwege en liep door en stopte bij waar ze haar boek vandaan had gehaald en liet zijn ogen over de overige boeken heen glijden.

Isemay merkte zijn moete op en liep terug waarbij ze zich neer vleide op de bank. 'Ik hou van Jane Austin. Dit is mijn favoriet en de filmversie met Keira Knightly is erg mooi. Ik hou van die tijd en zoals de beeste vrouwen van romantiek.' Ze zei het allemaal stil, maar hoorbaar. Blijkbaar nam hij een beetje moeite en zij moest het dus maar bespelen. 'Jij bent vast en zeker meer actie, bloed, seks en moord?' Zo waren de meeste mannen voor films en boeken. Daar doelde ze dan ook op. 'Of juist niet van films en boeken?' Zonder muts zag hij er beter uit. Eigenlijk wel knap, ergens. Hij kwam niet uit een boekje met perfecte spiermassa, maar Isemay vond het iets hebben. Misschien paste dit beter bij haar.

Bij de gedachte aan zijn moeder besloot hij dit moment aan te pakken om haar tenminste een kans te geven. 'Seks op een beeldscherm doet me over het algemeen niet zo veel. Het lijkt alleen al gevoelloos. Actie gaat vaak samen met bloed en moord, ik hou van boeken en films van veel verschillende genre's.' hij nam de dvd van pride And prejuduice 'Je zou je nog verbazen als je weet hoe veel van dit soort films ik heb gezien.' Enkele opmerkingen slikte hij door. 'Is Isemay een Jane Austin?' besloot hij te vragen. Belachelijk eigenlijk dat hij mee werkte aan dit project. Maar oké, laten we voor de grap eens doen alsof ze niet samen gingen wonen en elkaar toevallig tegen kwamen. Dat klonk al even belachelijk, besefte hij, maar hij was toch nieuwsgierig naar met wie hij te maken had.

'Ik ben haar niet, maar in zekere zin wel. Hecht belang aan liefde zoals zij dat deed, maar meer niet.' Isemay wenste dat ze meer zoals Jane Austin was, want dan vond ze dit idee niet leuk. Haar vader vond de boeken maar niets. Haar moeder liet haar gelukkig doen. Enkel hadden zijn woorden hem verrast. 'Dus hoe oud ben je? En van wat hou je dan wel?' Voorzicthing dronk ze van haar warme thee en keek hem daarna met nieuwsgierige ogen aan.

Opnieuw beet Jake een opmerking weg. '21, en jij?' Bij haar andere vraag hield zijn schouders op. 'Ik houd meer van thrillers, maar ik lees eigenlijk nooit een boek twee keer, met films soms wel. Je hoeft niet aan te komen met dansfilms of dingen als twilight. Fantasy, Avontur, sciencefiction, actie, oorlog, komedie van alles.' Dat hij het niet erg vond om naar romantische films achte hij ook niet nodig erbij te zeggen en zo snel wist hij niet veel interessants. 'En behalve romantische films en boeken?' vroeg hij terug.

Het lag waarschijnlijk vast dat ze hem een boek of een film zou kopen als cadeau. Tenminste als zich de gelegenheid voor deed dat ze er eentje nodig had. 'Thrillers bevallen me soms, maar ik hou niet van Twilight. Dat is hooguit zwak en Fame was ook nooit mijn ding.' Het was allemaal zo zwak en daarbij was het niet goed voor het hoofd van jonge mensen. 'Ik ben twintig jaar oud en hou van kinderen. Koken vind ik ook wel leuk. Je-weet-wel, bakken. Voor de rest ga ik wel eens hardlopen, maar hou er ook van om korte uitstapjes te maken. Ik geef les aan de basisschool...' Isemay stond voor iedere vraag open die hij had.

'Houd je van sport, of alleen van hardlopen?' vroeg hij. Hij zelf hield op zich wel van sport, maar dat betekende niet dat hij het vaak deed. Als hij zin had, anders niet. Sport kijken deed Jake ook graag, maar met American football hoefde je bij hem niet aan te komen. Koken kon hij zelf op zich wel aardig, het was goed te eten, al zei hij het zelf. Graag deed hij het toch niet. 'Ik weet nog niet zeker wat ik hier gaan doen, heb gekeken bij de vacatures en zit er over te denken te solliciteren bij een bar,' hij haalde zijn schouders op. Met de DVD nog in zijn hand ging hij naast haar op de bank zitten om de DVD op tafel te leggen.

Isemay hield in het oog hoe hij ging zitten en glimlachte aanmoedigend na zijn woorden over een bar. 'Ik ben al blij dat je werk wilt gaan zoeken... Als ik alleen moet gaan werken dan trekken we het helemaal niet. Toch geen extraatjes.' Eigenlijk dacht zij ook wel aan pensioensparen en ook aan kinderen. Hopelijk kwamen ze er ooit en als ze er kwamen dan hadden ze daar gelijk zoveel kosten aan. Haar blik verschoof naar de DVD. 'Ik hou niet van sport perse, maar vroeger heb ik getennist en hardlopen is fijn. Mijn manier om alles even te verzetten. Jij wel of is het eerder passief?' Ook weer keek ze hem aan. 'Wil je hem zien?' Doelend op de DVD.

'Het is meer om bezig te zijn,' zei hij enkel. Ze hadden hier alles wat hij nodig had en hij had zich toch nooit echt gehecht aan extraatjes. Daarbij waren die verloren gegaan bij het faillissement van zijn vader zijn bedrijf. 'Beide. Hoewel ik zelf enkel aan sport doe als ik er echt zin in heb, het is niet zo dat ik een schema heb waar ik me strak aan hou om elke woensdag avond te trainen voor wat voor een sport dan ook.' Zijn blik ging even naar de DVD. 'Verwacht niet dat dit standaard gaat worden, maar je wou hem zien toch? Dan kijk ik hem wel mee.' Zijn moeder had het nooit goed gevonden als hij op de eerste dag zich zo tegen haar gedroeg als hij eerst deed, misschien dat hij het daarom deed.