Het huis van Hestia en Aaron

Het huis van Hestia en Aaron is modern ingericht met hier en daar een oud meubeltje dat helemaal weer is opgeknapt. Er zijn strakke tinten gebruikt zoals het zwarte, maar hier en daar zijn vele leuke kleur accenten te vinden. Misschien is het vreemd, maar planten zijn hier nauwelijks te bespeuren. Misschien omdat ze bang waren vanwege de luie bewoners van dit huis. Ook is er veel ruimte voor eigen aanvulling terug te vinden en slechts één slaapkamer ingericht. Wat misschien wat tegenslag kan veroorzaken.

Met een hamburger in haar hand en een sleutel in de anderen betrad Hestia haar huis. Het zag er grappig uit, was groot, veel te klagen had ze dus niet. Ze sloot de deur weer achter haar en liep het huis in, terwijl ze nog een hap nam. Het plan was om zich snel om te kleden en te gaan joggen door het dorpje. In thuis zitten had ze echt geen zin in en die hamburger moest toch op een of andere manier verbrand worden. Ze liep naar de andere kamers, maar fronste toen ze zag dat er maar één ingericht was. 'Godverdegodver,' schold ze boos.

Aaron liep te sukkelen met zijn schildersezel, koffers en een grote tas. Hierbij droeg hij een gitaarkoffer op zijn rug. Misschien was hij beter af geweest als hij was afgeslankt in bezigheden, maar hij zat zo tegen dit gehele plan op dat hij het allemaal nodig zou hebben. Of misschien zou zijn toekomstige toch nog een beetje meevallen... Misschien, maar hij verwachtte niet een heel gewillig type. Hopelijk was het eentje die alles deed zoals koken, poetsen, strijken, wassen en werken. Hij deed geen van alle. Oké, koken kon hij wel, dat was soms leuk. Heel erg soms. Hopelijk had dit huis een microgolfoven.
Eenmaal binnen was hij aangenaam verrast en bij het horen van een stem zette hij de schildersezel neer en zijn verf waarna hij ook naar boven trok. Hier vond hij een meisje. Ja, meisje was het goede woord. Wat was ze? Zestien? Met een hand ging hij door zijn haar en bekeek haar van top tot teen. 'Ik ben Aaron,'

Ze hoorde voetstappen achter haar en keerde zich snel om. 'Wie ben jij jouw weer?!' riep ze geschrokken uit, totdat ze realiseerde dat dit haar man was natuurlijk. 'O, ja, dat is waar ook. Ik heb ook eten voor je mee. Wil je ook een hamburger of wat-?' Ze keek van haar tas waar ze inrommelde naar hem toe en bekeek hem eens goed. Ze wist niet echt wat ze van hem moest vinden. 'Ik ben Hestia.'

Bij het aanbod van de hamburger, schudde hij afkeurend zijn hoofd. Waarschijnlijk maakte Aaron een net zo afkeurende gezichtsuitdrukking, waar hij helemaal niets aan kon doen trouwens. 'Nee, bedankt. Ik ben vegetariër.' Hij zette zijn tas op bed en zijn koffer langs zich om daarna zijn gitaar in de hoek te zetten. 'Hebben we maar één bed of...?' Hij kon het antwoord wel raden. 'Hmm, ze verwachten zeker en vast een babyboom of zoiets.' Hierbij begon hij met zijn koffer en tas open te ritsen waar alles slordig inzat. Orde was niet altijd zijn sterkste punt en ook zo ging het de kast in. Hij wou zo snel mogelijk weer aan het werk. Werk in de zin van schilderen.

Ze keek hem ongelovig aan toen hij begon over het vegetariër zijn. 'Gast, je mist echt wat. Dit is goddelijk.' Ze nam een laatste hap en stopte toen haar handen in haar zij. 'Oké, wie gaat er op de bank?' Ze keek hem afwachtend aan, al was ze niet zo benieuwd. Ze zorgde er toch wel voor dat ze het bed zou krijgen. 'En ik wil me zo omkleden, dus als je dan misschien even iets anders kan doen of ergens anders naartoe gaan in dit absurd lege huis?'

En meteen begon ze te zeuren en te eisen. Vrouwen konden het inderdaad goed. Geirriteerd keek hij haar aan. 'Bied jij je nu als vrijwilliger aan voor de bank en Little Miss Sunshine, we hebben een badkamer in dit belachelijke grote huis. Ons belachelijk grote huis.' De nadruk lag op ons. Als ze zobegon kon ze het krijgen. Tegen dit gedrag kon Aaron niet. Daarbij als dit zou moeten werken dan moest het van twee kanten komen. 'En jij weet blijkbaar niet dat vleesindustrie het tweede punt is dat mensen niet langer van absurt grote huizen kunnen genieten aangezien, want de aarde gaat erdoor kapot.'

Ze keek hem geamuseerd aan en liep om het bed heen, waar ze haar tassen op liet vallen. 'Houd alsjeblieft een beetje je rust, ja?' Ze ging op het bed zitten en sloeg haar benen over elkaar heen. 'En oké - oké, ik zal geen vlees meer hier eten. Niet dat ik vaak thuis ben,' murmelde ze er nog zacht achteraan. 'En hoe gaan we de andere kamers inrichten?'

'Ik zeg nu niet wat je moet doen en wat niet. Als je vlees wilt eten doe je dat. Misschien heb je een beetje geluk met me aangezien ik best een goede kok ben. Ook al zeg ik het zelf.' Bij het laatste haalde Aaron zijn schouders op. 'Volgens mij moeten het kinderkamers voorstellen. Ik wil er eentje in beslag nemen met mijn...' Tsja, hoe moest hij het noemen? 'Ik schilder graag en de kelder misschien een kleine donkere kamer bouwen? Voor de rest doe jij er maar mee wat je wilt.' Misschien ging hij best uit de weg over het feit dat hij geen job had.

'Oh gelukkig, want ik kan echt voor geen meter koken,' zei Hestia opgelucht, al bedacht ze zichzelf dat ze toch weinig thuis zou zijn. Ze keerde zich met een ruk naar hem om en keek hem geschrokken aan. 'Wat? Kinderen!?' riep ze uit. 'Ik wil geen kinderen! Dan word ik tienermoeder!' Ze trapte boos tegen het bed aan en stampte op de grond. 'Doe wat je wilt met die kamers. Ik vind alles best.'

Aaron lachte even en vond dit beeld heerlijk. Vrouwen waren sexy wanneer ze boos werden. Soms toch. 'Niet dat ik sta te springen om vader te worden. Hoe oud ben je eigenlijk? Zeventien?' Hij voelde zich oud tegenover haar, maar lachte nog steeds. 'Dan doe ik er niks mee. Buiten wat ik net heb opgenoemd.' Hierbij propte hij het laatste in de kasten. 'Niet vaak thuis zeg je? Wel, dan denk ik niet dat ik mijn kippetje veel zal zien aangezien ik liever binnen blijf.' Plagend glimlachte hij naar haar. 'Ik ben naar beneden,' Hierbij verzekerde hij haar dat ze zich kon omkleden zoals ze wenste.

Ze wou nog bozer worden toen hij lachte, maar hield zichzelf toch maar in. 'Zeventien?!' riep ze verbaasd uit en tikte daarna bedenkelijk met haar vinger tegen haar wang. 'Zie ik er zo eigenlijk uit? Als zeventien?' Ze haalde haar schouders op. 'Een kast en een bed is voor mij genoeg. O ja, ik wil graag een fitnessruimte. Zou dat kunnen?' Hestia opende haar koffers en keek toen gepikeerd naar hem op. 'Kippetje?' Ze gooide een BH naar hem toe toen hij wegliep en begon toen lachend haar kleding uit te pakken.

Aaron kwam terug en hield de lingerie voor zijn neus. 'Hmm, niet mis, kippetje. Als je ooit het zou willen tonen dan weet je me te vinden. En tuurlijk gaat een fitnessruimte, maar dan zal jij er zelf voor moeten betalen. Zoveel centjes heb ik niet.' Hij had wel gewerkt en veel gespaard, maar Aaron was eigenlijk best zuinig. Buiten in gitaren, fototoestellen en in kwasten, doeken en verf... 'Dus je bent lenig hé? Volgens mij gaan we geen geld verkwisten aan een tweede slaapkamer.' Hierbij liep hij de kamer in en sloeg met de BH tegen haar billen waarna hij dit keer echt naar beneden liep om de rest van zijn spullen naar boven te brengen. Misschien was het wel een leuk idee om op de muren te gaan schilderen. Toch in de kamer boven die hij in beslag nam.

Ze zuchtte en pakte meer spullen uit. 'Dan wordt het geen fitnessruimte.' Hestia rukte de lingerie uit zijn hand en sloeg hem ermee tegen zijn hoofd. 'Fuck you, Aaron! Ik laat je eens zien wat lenig is als ik je ballen kapot schop!' Ze bedoelde het boos, maar moest toch lachen. Hij was in elk geval niet zo'n serieus persoon en had ook nog eens lef. Ze trok haar kleding uit toen hij weg was en trok sportkleding aan.

Hij bekeek haar toen ze de kamer uit kwam. 'Dus ik zit opgescheept met Sporty Spice?' Hierbij glipte hij naar binnen om zo zijn gitaar te nemen. Zelf was hij niet zo'n sporter. Hij had gevoetbald en had altijd gehouden van hardlopen, maar de liefde voor sport was weg sinds hij een tiener werd. Liefde voor kunst groeide al snel in de plaats. 'Ga je me nu al verlaten?'

'Yes, maar zingen kan ik niet.' Ze gebaarde naar de gitaar. 'Jij wel dan? Je ziet er nogal... creatief uit met al die spullen.' Ze keek hem vragend aan en ging even met haar hand langs de snaren van zijn gitaar. Ze haalde haar schouders op. 'Je kan meegaan als je wilt. Stad verkennen enzo. Kijken wat er te doen is, andere koppels begroeten.'

Hierbij staarde Aaron naar de gitaar. Hij kon zingen, maar gaf het niet graag toe. Weer haalde hij dus zijn schouders op. 'Ik kan het een beetje. Creatief? Als je het zo stelt wel, ja.' Hij liep naar de kamer, zette de gitaar in een staander en nam hierbij zijn fototoestel. Misschien zou het nog van pas komen als zij ging sporten. 'Enkel omdat je het zelf aanbied dan...' Echter wist hij niet zo goed wat hij moest doen, maar goed... Hij had een kans nu en die moest hij niet verspillen. 'We moeten nog boodschappen doen.'

'Ga je ook schilderijen van me maken? Ik kan niet lang stil zitten, hoor.' Ze strekte haar lichaam en liet haar botten kraken. Heerlijk gevoel. Ze sprong enthousiast op. 'Nice! Dan moet je je wel even verkleden hoor, hier kan je echt niet in sporten.' Ze knikte langzaam met tegenzin. 'Ja, oké, dan gaan we wel even naar de supermarkt.'

'Sporten?' Hierbij schoot zijn stem de hoogte in. Onopgemerkt dat hij het haatte als iemand zijn botten kraakte. 'Nee, ik maak geen schilderijen van iemand. Tenzij je heel creatief uit de hoek met iets komt én ik zin heb.' Hij had geen zin in sporten en bleef dan ook staan. Zijn camera ging rond zijn nek af. 'Veel plezier. Ik blijf wel thuis dan.' Hierbij liep hij terug naar zijn kamer. Aaron ging echt zich niet veranderen omwille van dat dom mens.

'Ja, sporten?' zei ze ongeduldig en tikte met haar voet op de grond. 'Weet je, en dan toch niet. Ga jij lekker op je luie reet hier zitten en wat fruiten schilderen, dan ga ik iets gezonds doen.' Ze deed haar jasje aan en ook haar schoenen. Toen ze voor de deur stond, zuchtte ze en liep naar de woonkamer toe. 'Waar dacht jij dan aan? Met de auto?'

'Zie ik er soms uit alsof ik er één heb?' Hierbij keek hij haar met samengeknepen ogen aan. Aaron was de metro gewoon. Hij kwam van de bruisende stad New York naar hier. Nooit had hij veel gehad, maar nooit ook om te klagen. 'Ik ga niet in een jogging als een gek door heel de stad lopen voor naar de supermarkt te gaan.' Ze deed het hem met het fruit schilderen, wat ervoor zorgde dat hij nu al een hekel aan haar had. Dat ze toch deed waar ze zin in had.

Ze keek hem woedend aan en had zin om die rotkop een klap te verkopen. Deed ze aardig, kreeg ze opeens stank voor dank. 'Ik zie je ooit nog weleens, hopelijk niet, want ik ben eigenlijk niet echt van plan om terug te komen. Stop zo'n rotpenseel toch in je reet.' Ze liep naar de deur en sloeg die hard dicht. Boos stond ze in hun tuin en ademde hard. Wat een vreselijk joch.

Hierbij liep hij haar achterna. Als ze er ook maar aan dacht om niet terug te komen dan zou hij haar zoeken en haar eens een mep verkopen op haar bloot achterwerk in plaats van een onschuldig mepje. 'Fruit schilderen? Je opgevallen dat we niets in huis hebben, Miss Healthy. Wat verwacht je? Dat we samen rondjes gaan lopen? Omdat jij dat doet doe ik het niet, Hestia. Ik ga veel dingen doen die jij niet doet of niet leuk vindt. En weet je wat, het kan me geen ene moer schelen als je het verwaande teef blijft uithangen dat je nu bent. Blijf weg als je wilt. Niet dat jij mijn eerste keus was. Of ik soms die van jou wel? Ohja, jij krijgt de fucking bank.' Hierbij sloeg Aaron de deur achter zich dicht. Waar zij die uitbarstingen van haalde wist hij niet, maar als ze haar maandstonden zou krijgen mocht ze werkelijk uit het huis blijven en veilig opgesloten worden. Hij liep naar boven en begon aan het werk op de muren wat donker zou worden aangezien zijn humeur verschrikkelijk was.

Hierbij liep hij haar achterna. Als ze er ook maar aan dacht om niet terug te komen dan zou hij haar zoeken en haar eens een mep verkopen op haar bloot achterwerk in plaats van een onschuldig mepje. 'Fruit schilderen? Je opgevallen dat we niets in huis hebben, Miss Healthy. Wat verwacht je? Dat we samen rondjes gaan lopen? Omdat jij dat doet doe ik het niet, Hestia. Ik ga veel dingen doen die jij niet doet of niet leuk vindt. En weet je wat, het kan me geen ene moer schelen als je het verwaande teef blijft uithangen dat je nu bent. Blijf weg als je wilt. Niet dat jij mijn eerste keus was. Of ik soms die van jou wel? Ohja, jij krijgt de fucking bank.' Hierbij sloeg Aaron de deur achter zich dicht. Waar zij die uitbarstingen van haalde wist hij niet, maar als ze haar maandstonden zou krijgen mocht ze werkelijk uit het huis blijven en veilig opgesloten worden. Hij liep naar boven en begon aan het werk op de muren wat donker zou worden aangezien zijn humeur verschrikkelijk was.

Ze liep woedend achter hem aan en bleef in de woonkamer staan. 'Oh, ik ga zeker wegblijven, ik ga verdomme nooit meer die rotkop meer van je zien. Ik haat je en geen haar op mijn hoofd die ooit op je verliefd zal worden, laat staan trouwen. Ga maar lekker dood met die stomme ezel van je en pokkel stomme liefdesliedjes op die gitaar van je. Nee, je was, bent en wordt nooit mijn eerste keus. Neem dat klote bed maar, want je ziet me niet meer.' Boos liep ze de trap op en begon haar kleding weer bij elkaar te pakken in haar tassen.