Het huis van Hestia en Aaron

Hij had net de eerste strepen getrokken of boos liet hij het penseel neervallen. Eenmaal in de deuropening zag Aaron hoe dramaqueen ravage aanrichtte. Enkel bleef hij er rustig bij. Ze zou terug komen. Echt niet dat hij haar ging aanbeden op handen en voeten. Zijn shirt ging uit, zijn broek en al snel had hij een jogging aan. 'Kom op,' Hij rolde even met zijn ogen. Deze ene keer kreeg ze wat ze wou. 'Ik verwacht ook niet dat je verliefd op me wordt. Wie dat doet is achterlijk en hou je mond over mijn gitaar spelen, schilderijen of foto's. Je breekt het af zonder wat te zien.' Daarom liet hij zijn kunst niet vertonen aan de buitenwereld. Die was net zo geschift als dit monster. Belachelijk mooi monster.

Ze tierde nog verder, tot Aaron zich opeens begon uit te kleden. Haar mond bleef bij een woord hangen en zo bleef ze hem ongelovig en verrast aanstaren. Ze sprong op en glimlachte. 'Dan gaan we maar, nietwaar?' Ze rolde met haar ogen, maar sloeg toen toch haar ogen neer. 'Ik weet dat ik niet eerlijk doe. Sorry.' Ze pakte haar portemonnee en liep weer naar beneden, om naar buiten te gaan.

Aaron volgde vol tegenzin. Hij had écht geen zin om nu te lopen. Laat staan als een koppeltje de supermarkt in te lopen in een jogging. Dan zou het lijken alsof ze het perfecte koppel waren dat alles samendeed, maar dat waren ze niet. Hij was al helemaal niet iemand die de hele tijd met zijn gezondheid en fitheid bezig was. De deur viel met een harde klap docht waarna hij samen met haar naar de supermarkt liep. 'Als Hestia haar zin dus maar krijgt?'

Ze voelde haar spieren branden en glimlachte breed. Ze was gek op dit gevoel. Ze keek even opzij en zag chaggie Aaron. Kon hij nooit eens blij doen? Bij zijn opmerking gaf ze hem een schouderduw en keek hem boos aan. 'Verdomme, Aaron! Ging dan niet mee! Ik kan best in mijn eentje boodschappen doen. Lekker veel vlees kopen en vis en meer onschuldige dieren!'

Het deed Aaron vrijwel niks. 'Och, doe niet kinderachtig.' Hierbij gaf hij haar geen duw terug, maar liep expres wat harder. Hij was nog vrijwel goed in vorm, maar wist dat hij straks thuis helemaal moe gelopen zou zijn. Waarschijnlijk leefde dit meisje tot de vroege ochtendgloren, sliep waarschijnlijk met een paar jongens en kwam dan pas naar thuis waar hij haar haren zou kunnen tegenhouden als ze moest overgeven. Daar zag hij haar toch voor aan. 'Die dieren hebben geen toekomst. Vanaf ze klein zijn, gaan ze dood. Enkel beseffen ze het zelf allemaal niet meteen. En stop toch met roepen. Jézus, wicht. Wie werd hier boos omdat ik niet meeging? Jij. Nu ben ik mee, nu wil je me weg.'

'Dat jij nou zo'n serieuze zak bent, daar kan ik ook niets aan doen.' Ze liep boos achter hem aan en gaf hem weer een duw. Hij móest boos op haar worden, hij moest haar slaan of weet ik veel. Dat deden normale mensen. Tegen die kalmte van hem kon ze echt niet tegen. 'Je doet net alsof je dingen speciaal voor mij doet. Stop dáarmee! Doe gewoon wat je wilt. Ik ben ook vrolijk zonder jou.'

Aaron keek haar geirriteerd aan en nam haar in zijn armen. Wou ze dat hij iets terugdeed? Wel, hier had ze het. Hierbij kuste hij haar vol op haar lippen door haar gezicht gevangen te houden tussen zijn handen. Zijn tong streek nog snel over haar wang zoals een hond dat zou doen. Dit allemaal in fracties van secondes. 'Wat ben je toch een vervelende, kleine, etter.' Hierbij liep hij sneller. 'En schatje, ik doe niks speciaal voor jou. Ik doe enkel dingen voor mezelf.'

Ze wilde hem een stomp voor zijn kop geven, maar even serieus... Dit had ze nooit, maar dan ook nooit verwacht. Dus stond ze daar maar als versteend hem na te kijken. Pas na enkele secondes rende ze achter hem aan. 'En, was ik een beetje goed? Als je iets langer had volgehouden had ik je kunnen laten zien wat je allemaal mist.' Ze grinnikte en was op slag niet meer boos. 'En klein ben ik niet. Je moet mijn moeder eens zien.'

Aaron lachte plezierig bij het horen van haar stem. Blijkbaar had ze het ergens wel leuk gevonden. Prettig verrast als iemand je kust én over je wang likt. Jammie. 'Goed? Je stond er als een blok ijs bij. En is dat nu een aanbod, want ik ga er maar al te graag op in. Ik was er juist van overtuigd dat ik je vuisten zou zien eerder dan het gevoel van die zachte lippen van je.' Hij moest toegeven dat ze zacht waren en dat ze lekker rook. 'Nee, kipje van me. Je bent niet klein. Hou van je,'

'Nah, het is leuker als ik dronken ben. Dan is het een soort Russisn Roulette. Of ik sla je, of doe hele andere dingen met je die ik niet hardop op straat mag zeggen.' Ze grijnste en rekte haar rug door haar handen boven haar hoofd te houden. 'Je handen waren ruw. Dat hebben gitaristen toch altijd, of niet?' Ze keek hem opeens benieuwd aan. 'Ga je weleens naar feesten? Drink je je weleens kapot? Doe je weleens iets illegaals?'

Hij lachte weer om haar woorden. Meer een mengeling van uitlachen en werkelijk omdat het grappig was. 'Zullen we vanavond dan maar een Russian Roulette houden met drank?' Hierna fronste hij. 'Laat me duidelijk zijn: Jij denkt dat ik zo saai ben? Damn girl, ik weet ook wel wat leven is. En natuurlijk is ze achttien. Ja, als ik drink, drink ik me meestal stomp dronken, feesten doe ik minder als vroeger als puber dan. En illegaal? Zoals pissen tegen de kerk? Ja. Zoals seks hebben op openbare plaatsen? Absoluut. Iedereen doet het wel. En niet verklappen, maar mijn hele computer staat vol illegaal gedownloade muziek. Stttt,' Hierbij bracht hij zijn vinger naar zijn lippen en keek haar plezierig aan. 'Je vond het leuk. Geef het maar toe.'

'Ja, ik denk nu inderdaad dat je saai bent. Bewijs me dus snel maar het tegendeel, stoere man,' spotte ze en trok een wenkbrauw op. 'Aha, vanavond kan dat dus al. Ik zal wel zien waar je mee aankomt.' Ze grinnikte en rolde met haar ogen. 'Ja, oké, ik vond het niet vervelend.' Liegen kon ze niet en deed ze werkelijk nooit. 'En jij gaat dan beweren dat je het níet fijn vond?'

Aaron lachte weer. 'Ik ga niks beweren. Buiten dat je knap bent, Hestia. Nee, je bent sexy.' Dit meende hij oprecht. Deze vrouw had pit en zo'n leuk uiterlijk. 'Vanavond, mijn kippetje. Heb ik zoveel voor je in petto dat je de tijd van je leven gaat hebben,' pestte hij haar terug. Aaron hield van lichamelijkheid, maar teveel was ook weer teveel. Hij hield niet van klef zijn. 'Meer inbreng van jou bij een daadwerkelijk, onverwachtte, kus zou... Opwindend waarschijnlijk, zijn.'

'Als je me zometeen ook nog visje en koetje gaat noemen, dan wil je me vanavond niet meemaken. Nog beter, dan maak je morgen niet eens weer mee.' Ze bekeek hem opnieuw en langzaam trokken haar mondhoeken op. 'Jij bent ook niet verkeerd,' zei ze eerlijk en knipoogde speels. 'Misschien dat zo'n kus wel gaat gebeuren... Mits je zometeen de boodschappen draagt.' Ze moest oprecht lachen en rende vooruit.

Aaron lache en spurtte haar achterna. Voor de supermarkt (?) sloeg hij zijn armen speels om haar heen. 'En wat dan? Ga je me aan het bed vastketenen, kippétje?' speels flusiterde hij het haar toe waarna hij haar los liet en een muntje in het karretje stak. Werkelijk zou hij zijn handen vol hebben met haar. 'Wil je nog in het wagentje zitten?' Weer plagend van het ''klein'' gedeelte. Hoewel ze dat niet was, maar tegenover hem nog steeds kleiner. Haar compliment had hem gevleid. Blijkbaar was ze erg eerlijk.
--
Daar verder?

NEW

Aaron had een heerlijke lasagne gemaakt. Een kleine met vlees voor haar en de andere was geheel vegetarisch voor hem. Enkel was zij niet opkomen dagen op het afgesproken uur. Daardoor blies hij de kaars ook maar uit, ging boven te werk, maar hij kon zijn gedachten er niet bijhouden. Hij was kwaad door Hestia, omwille van haar. Hij werkte verwoed aan de muurschildering, maar uiteindelijk belandde hij beneden. Hij wist totaal niet waar ze uithing en hij verdeed zijn tijd met films te kijken. Een bril stond dit keer op zijn neus en een sigaret hing rond zijn lippen.

Ze liep fluitend het pad op en deed de deur van het huis open. Op haar gemak deed ze haar jas en schoenen uit en liep daarna naar de woonkamer. Daar zag ze Aaron op de bank zitten. Ze glimlachte en stak haar hand op als begroeting. Hij keek wel heel boos. Pas toen ze de keuken in kwam, zag ze waarom. Shit, ze hadden natuurlijk afgesproken om te eten! Ze liep rood aan en keek of ze uit een raam zou kunnen ontsnappen, maar dat was gewoonweg laf. Daarom liep ze maar naar de kamer en keek hem verontschuldigend aan. 'Sorry, ik was het totaal vergeten.'

Uiteindelijk was het al in de morgen. Aaron zijn woede werd enkel groter vanwege haar. 'En wat is je verklaring? Soms een leuke jongen tegen gekomen? En laat me raden. Die grijns rond je gezicht is omdat je ermee geneukt hebt.' Ze rook een beetje naar drank en naar iets heel anders dan haar normale geur. Hierbij liep hij enkel door. 'Verontschuldiging niet geaccepteerd trouwens.' Hij liet een spoor van rook achter terwijl hij naar boven liep om zich uit te kleden en te gaan slapen. Dit was nog eens niet de helft van de uitbarsting die hij haar wou geven.

'Oh, kom op Aaron! Ik heb enkel door het dorp gelopen. Bij de karaoke bar geweest en gezongen. Was geinig trouwens. Daarna niets bijzonders.' Het was geen leugen, maar ook weer niet helemaal de waarheid. Ze liep zuchtend achter hem aan en ging op hun bed zitten. 'Ben je heel boos?'

Hij deed zijn bril af, waarbij ook zijn shirt en keek haar aan terwijl hij zich van zijn broek ontdeed. 'Piss off,' siste hij kwaad terwijl hij de broek in haar handen gooide. Weer nam hij de sigaret vast waarna hij die uitduwde in één of ander kommetje. Vast en zeker iets van haar. Dat hoopte hij tenminste. 'Beloven, laat komen en dan ook nog eens liegen. Op de bank is ruimte zat.' Hierbij kroop hij in bed en trok ruw de dons onder haar vandaan.

'Godver, Aaron, dramaqueen!' schreeuwde ze naar hem toe. Ze had zin om hem met iets te meppen. 'Ik zou toch dat ik er spijt van heb? Wat wil je dan dat ik doe? Je voeten kussen?' Ze griste de deken van hem af en gooide die de kamer in. 'Ga lekker zelf op de bank liggen! Beveel me niet! Doe niet alsof ik een of andere misdadiger ben. Ik ken je verdomme nog gaan dag!'

Aaron werd echt furieus van haar. 'Och rottig teef! Hoe lang kende je hem? Een uurtje?' Hierbij stond hij op en keek haar dreigend aan. 'Neem tenminste een douche in plaats van met leugens af te komen. En beveel jij mij niet. Je behandeld me werkelijk héél de dag als jou puppy en dan kook ik zelf nog voor je en kom je niet opdagen. We weten allebei blijkbaar hoe jij bent, Hestia. Doe geen moeite meer.' Hierbij duwde hij haar met gemak aan de kant voor het deken terug te nemen en deze over hem te leggen. 'Voor een moment had ik gedacht dat je werkelijk fijn was. Jammer dat het een vergissing was.' Hierbij deed hij de lichten uit. Aaron was de man en dat zou zij ondervinden.

Ze voelde tranen in haar ogen opwellen en haar handen tot vuisten buigen. Ze had niet eens meer de woorden om te vertellen wat ze dacht van hem. Ze pakte haar schoenen en gooide ze naar hem toe. Ze was nog steeds pittig dronken, merkte ze nu pas. 'Weet je, dan blijf ik wel weg als je me zo vreselijk vindt. Want híj was nog aardiger in een uur dan dat jij de hele dag voor me was geweest.' Ze stoof de kamer uit naar de woonkamer toe. Daar struikelde ze over iets en viel op de grond. Ze had de kracht niet meer om omhoog te komen, dus bleef ze liggen en huilde.

Aaron staarde naar het plafond en gooide de schoen de gang op. Haar achterna, maar kwam met een doffe klap tegen de muur. Het had even pijn gedaan. Hij hoorde hoe er van beneden gehuil weerklonk. Meisjes maakte echt allemaal hetzelfde geluid. Tranen. Tegen die kon hij niet. Hierdoor liep hij naar beneden en deed de lichten aan. Het had hem drie minuten geduurd om werkelijk naar hier te komen. Emotieloos staarde hij naar Hertia die lag te huilen op de grond. Wie was de dramaqueen nu én zo dronken. 'Kom op. Slaap zal je goed doen. In ons bed.' Hij kwam dichterbij. 'Als je wilt slaap ik wel op de grond.' Hoeveel had ze gedronken? Bah. Zacht streelde hij over haar wangen om de tranen weg te halen, maar slechts kort. 'Moet ik je naar boven dragen?' Hij was niet onvriendelijk, maar ook niet poeslief. Hij was nog steeds boos. Erg boos diep van binnen.

Ze duwde hem zachtjes weg en schudde haar hoofd. 'Ga slapen. Ik slaap op bank. Heb ik verdiend. Moet zo toch kotsen. Ben een wrak.' Ze sleepte zich naar de bank en begon zich uit te kleden. 'Klote shirt.' Ze ging op de bank liggen en staarde naar het plafond. 'Ik ben gemeen hè? Ik dacht altijd dat ik t niet was, maar ben t toch. Een bitch. Een slet. Noem maar op.'