Het huis van Brad en Beau

Beau schrok enigszins van Brad's stem, maar knikte. 'Ja ik ben ook wakker.' zei ze, terwijl ze zich omdraaide naar hem en langs zijn wang streek. Een onbekend verlangen borrelde op vanuit haar buik. Waarom voelde ze zich aangetrokken totbhem? Ze kende hem amper en toch, toc wilde ze iedere avond zo met em in bed liggen.

'Had je een nachtmerrie? Of werd je gewoon wakker? Is het misschien te warm of te koud?' Hij legde zijn hand op de hare die op zijn wang lag en glimlachte naar haar. Hij drukte een kus op haar hand en nam die stevig in de zijne. 'Wil je wat drinken? Of wat eten?' Hij keek haar nerveus aan. Hij was nog steeds bang dat ze ziek was of zich niet goed voelde.

Beau moest lachen om zijn vragen en schudde haar hoofd. 'Ik werd gewoon wakker,' stelde ze hem gerust en keek hem aan. 'En jij dan?' vroeg ze, enigszins bezorgd. Zo was Beau nou eenmaal, bezorgd om waarschijnlijk helemaal niets. 'Nee ik hoef niets, maar bedankt voor het vragen.'

Hij keek snel weg en loog: 'Oh, ik werd ook gewoon wakker.' Voordat ze verder kon vragen, stond hij snel op en ging naar de WC toe. Toen hij daar klaar was, kwam hij weer terug en ging weer in bed liggen. 'Zullen we het dan maar weer opnieuw gaan beginnen? En vooral niet voor negen uur uit bed gaan?'

'Dat lijkt me een goed idee,' zei Beau, terwijl ze gaapte en zich weer op haar zij draaide. Ze draaide altijd op haar zij als ze ging slapen, anders was het voor haar onmogelijk om in slaap te komen. Ze trok hem dichter naar haar toe en sloeg een arm om zijn middel heen. 'Vooral niet voor negen uur nee,'

Hij drukte een kus op haar voorhoofd en trok haar weer goed tegen hem aan. 'Welterusten.' Hij viel weer in slaap en na opnieuw een rusteloze nacht werd hij rond negen uur wakker. Zachtjes stond hij op uit bed en liep gapend naar de keuken toe. Daar probeerde hij zo goed als hij kon een ontbijt klaar te maken met thee en wat broodjes. Ook rook hij buiten een sigaret en liet Amigo uit.

Beau werd wakker in een leeg bed. Met een gaap draaide ze zich om en kwam omhoog. Slechts in haar lingerie setje liep ze naar beneden toe en zag op de eettafel een heerlijk ontbijt staan. 'Heb jij dit gedaan?' vroeg ze lichtelijk verbaast en glimlachte naar hem. Tuurlijk had hij het gemaakt. Wie anders?

Hij had enkel een joggingbroek aan en een paar sokken. Brad keek op toen hij Beau zag en glimlachte breed. 'Heb je nog lekker geslapen?' vroeg hij en drukte een kus op haar wang. 'Ja, voor jou.' Hij schoof een stoel voor haar naar achteren en ging ook zitten. Hij smeerde een broodje en nam wat te drinken. 'Vandaag ga ik echt de club regelen,' lachte hij.

'Ik heb heerlijk geslapen,' zei ze tevreden en ging tegenover hem aan de tafel zitten. 'Wat lief,' Met een glimlach pakte ze een broodje en nam er een hap van. 'Ik ga denk ik wel even mee, ik moet toch echt het huis uit en nieuwe mensen ontmoeten,' lachte Beau en stopte het overige restant van het broodje in haar mond.

Hij glimlachte blij en at een broodje op. 'Gezellig!' Hij smeerde nog twee broodjes en propte ze beiden snel naar binnen. Even bekeek hij haar lichaam met enkel lingerie die het bedekte. 'Ga je er gewoonte van maken om enkel in lingerie rond te lopen? Mij bevalt het namelijk wel.' Hij at zijn vierde broodje op en toen ook zijn drinken. Hij was klaar.

'In dat geval, nee.' grinnikte ze en nam nog een glas jus d'orange. Ondanks na hun gesprek van gisteren, kon ze niet meer dan twee broodjes op krijgen. 'Ik loop altijd in lingerie, dus ja - daar ga ik inderdaad een gewoonte van maken.' Ze glimlachte even naar hem en stond op. 'Tenzij je er natuurlijk ontzettend veel bezwaar tegen hebt, dan kan ik altijd nog gewoon een trui erover aantrekken,' Misschien was het raar, ze was totaal niet trots op haar lichaam en toch liep ze in lingerie. Ach ja, Beau was nou eenmaal raar soms.

'Dat bezwaar gaat waarschijnlijk niet erg snel komen,' lachte hij en ging achter haar staan. Zijn lippen kuste haar blote schouders en ging zo door naar haar nek. Ze kreeg hem helemaal gek door enkel naar hem te kijken. 'Het liefst zou ik weer de hele dag hier met je blijven,' fluisterde hij en keek haar glimlachend aan.

'Wat houdt je tegen?' fluisterde ze tegen hem, terwijl ze zich opdraaide en hem recht in zijn ogen aankeek. Ze kon zijn warme adem tegen haar lippen aanvoelen, maar ze weerhield zichzelf ervan om hem vurig te kussen. En ja, dat was moeilijk. Het was alsof ze door een magneet naar hem toegetrokken werd, een hele sterke magneet.

O god, als ze hem zo aankeek was het nóg moeilijker om zichzelf te beheersen. Hij drukte zijn lippen nu in haar nek en gleed met zijn handen langs haar middel. 'Werk,' fluisterde hij en keek haar verontschuldigend aan. 'Maar daarna ben ik weer helemaal van jou.' Hij drukte zijn lippen op haar wang en streek nog een keer door haar haren.

Beau streek wat haren uit zijn gezicht en keek hem met een korte glimlach aan. 'Dus werk is belangrijker dan je meisje?' vroeg ze fluisterend en ging dichter tegen hem aan staan. Haar blik wierp ze onschuldig af en daarna keek ze hem weer met haar grote blauwe ogen aan. 'Misschien heb ik dan wel helemaal geen zin meer.' zei ze onschuldig.

Dit kon hij echt niet langer volhouden. Hij beet hard op zijn lip en hield haar weer vast. 'Ach, die club kan morgen ook wel komen,' zei hij alsof hij in de ban van haar was. Hij bleef echt veel liever bij haar. Hij tilde haar op en sloeg haar benen om zijn middel heen. Met een nerveuze beweging boog hij zich naar voren en drukte heel lichtjes zijn lippen op de hare.

Brad's lippen werden zachtjes op die van haar geplaatst en Beau ging helemaal mee in het moment. Zachtjes kuste ze hem en gleed met haar hand door zijn haren heen. Na een tijdje het rustig aan te hebben gehouden, werd hun kus vuriger. Beau kon niet anders dan hem kussen en strelen. Al haar verlangen - van slechts één dag - kwam eruit.

Hij glimlachte breed tijdens het kussen en hield haar stevig in zijn armen. Zijn handen gleden over haar lichaam terwijl hij haar met hetzelfde vuur terugkuste. 'O Beau,' stootte hij met al zijn verlangen uit en begon haar nek te zoenen. 'Je wilt half niet weten hoe erg ik me heb moeten inhouden.' Hij gleed met zijn handen langs haar benen en glimlachte naar haar.

Beau keek hem aan en gleed met haar lippen langs zijn kaaklijn heen. ‘Hetzelfde geldt voor mij.’ zei ze zwoel en keek hem aan. ‘Werk komt morgen wel,’ herhaalde ze zijn eerdere woorden met een glimlach en trok hem dichter tegen zich aan. Het leek wel alsof haar verlangen niet was te stillen op dit moment en ze alleen maar kon smachten voor meer. Meer van hem.

Hij grijnste en legde haar op de bank. Zelf kroop hij er ook op en hing boven haar. Voor een paar secondes bekeek hij haar nog eens goed en kuste haar weer. 'Je bent zo prachtig,' zei hij hoofdschuddend. Hij gleed met zijn hand langs haar wang en glimlachte gelukkig. Eindelijk had hij weer iemand die om hem gaf. Hoopte hij. Hij hoopte zo erg dat dit echt was.

Een glimlach sierde Beau's lippen toen hij zei dat ze prachtig was. Ze geloofde hem niet - maar het liet haar wel glimlachen. Met haar vingers gleed ze langs de contouren van zijn gezicht, zo door naar zijn borstkas. Haar lippen plaatste ze zachtjes in zijn nek en zo liep ze door, terug naar zijn lippen.

Zijn adem haperde bij haar lippen op zijn lichaam en nog steeds had hij zijn adem niet uitgeblazen toen ze bij zijn lippen aan kwam. Hij keek haar aan en kon enkel glimlachen. 'We zouden zo ongelofelijk winnen met die wedstrijd,' fluisterde hij en knuffelde haar toen goed. Haar huid op de zijne was zo warm en fijn en o god, hij dacht dat hij niet zonder drugs kon, maar hij kon niet zonder dít.

Beau begon zacht te lachen. 'Dat zouden we zeker.' verzekerde ze hem en plaatste nogmaals een kus op zijn lippen. Wauw, dit was echt alles waar ze op had gehoopt toen ze weg werd gehaald van huis - oké dat was eigenlijk dat ze weer heel snel naar huis mocht, maar dit was het gewenste scenario nummero twee.

Hij glimlachte naar haar en ging rechtop zitten. 'Zometeen ruk ik echt die kleding van je af,' waarschuwde hij lachend en stond van de bank op. Dat zou te vroeg zijn, hoe wou allesbehalve overhaasten. Hij streek Amigo over zijn hoofd en liep naar de keuken. 'Wil je nog wat eten?' vroeg hij en haalde zelf wat eten uit de koelkast.

'Nou, doe maar niet.' Beau liep naar boven terwijl ze dit zei en trok een van haar truien aan, om vervolgens weer naar beneden te lopen. 'Nee, ik hoef niets - dankje.' Ze had net haar ontbijt op en moest er niet aan denken om weer iets te moeten eten. In plaats daarvan pakte ze een flesje water uit de koelkast en ging weer op de bank zitten.