Het huis van Brad en Beau

'In dat geval, veel plezier met de drugs - maar als ze in mijn handen komen kan ik je niet garanderen dat ze niet door de wc gespoeld worden.' Hij mocht dan geen regels opvolgen, zij deed het evenmin. Was het niet naar haar zin, dan zorgde ze er wel voor dat het naar haar zin ging staan. Mooi niet dat ze in een huis vol met drugs en drank zou gaan leven en ze zou al helemaal niet samenwonen met iemand die iedere avond stoned of dronken thuis kwam.

Hij stond zuchtend op en liep naar haar toe. Met een glimlach nam hij haar kin in zijn hand. 'Beste Beau, je hebt geen idee wat je allemaal mist in je leven als je doet zoals je nu doet. Heb een beetje plezier. Met mij.' Hij liet zijn hand naar haar wang glijden en kreeg geamuseerde pretogen. 'Je hebt zo'n zachte huid. Wat is je geheim?'

'Mijn geheim? Geen fastfood, geen drank en geen drugs.' zei ze met een vermakelijke glimlach op haar gezicht en keek hem aan. 'Dus helaas, jou kans is verloren.' Ja ze kon Bitchy zijn als ze dat wilde - daar was ze nou eenmaal een It-girl voor. 'En geloof me, ik heb genoeg lol in mijn leven zonder al die dingen, dat hoef je me niet te leren hoor, Brad.'

Hij trok abrupt zijn hand terug en ging weer aan de eettafel zitten. Vermakelijk glimlachte hij. 'Al heel erg lang is die kans verloren,' murmelde hij en nam weer een hap. Hij draaide op zijn stoel naar haar toe. 'En vertel me dan, wat is jouw toppunt van plezier? Manicure? Gezichtsbehandeling? Mensen rond commanderen?' Hij vernauwde zijn ogen en keek haar afwachtend aan.

'Jou rond commanderen komt aardig in de buurt.' snauwde ze licht naar hem en keek hem net zo afwachtend aan. 'En wat is jou toppunt van plezier? 's Ochtends wakker worden zonder dat je weet wat je de volgende dag hebt gedaan? Of kotsend boven de wc hangen omdat je net wat teveel ophebt?' Ze sloeg haar armen over elkaar heen.

'Zoiets ja,' grapte hij, maar keek haar dan serieus aan. 'Mijn toppunt van plezier? Mezelf zo kapot drinken en roken tot ik niet meer weet wie ik ben, wat ik ben, waar ik ben, wat ik doe. Tot ik alles vergeet. Vergeet wat voor rotleven ik heb.' Hij haalde een sigaret uit zijn zak en stak deze op. 'Dát is pas plezier.'

'Goh wat sta je toch positief in het leven zeg.' mompelde Beau sarcastisch en keek hem aan. Bij het aanzien van zijn sigaret trok ze een vies gezicht en pakte ze zijn sigaret uit zijn mond. Zonder pardon doofde ze deze en gooide hem in de prullenbak. 'Dat doe je maar buiten,' verzekerde ze hem en ging tegenover hem op een keukenstoel zitten.

Hij liet haar haar gang gaan en verborg zijn gezicht in zijn handen toen hij de sigaret weggooide. Langzaam keek hij haar weer aan. 'Dat ontken ik niet. Ik moet nou niet zeggen dat mijn leven er nou zoveel beter op wordt nu ik met jou leef.' Hij legde zijn benen op tafel en wiebelde op zijn stoel. 'Ze gaan me toch hopelijk niet dwingen om je te bezwangeren, he?'

'Dan hebben we nog iets met elkaar gemeen.' zei ze toen hij zei dat zijn leven er niet beter op werd nu hij met haar leefde. 'En mijn god, alsjeblieft niet - ik ben negentien, waar zie je me voor aan?' Kinderen? Nee, daar moest ze voorlopig niet aan denken. Overal vieze handen, kinderen die de hele dag aan het blèren waren, en als ze dat niet deden dan waren ze wel aan het kotsen. Nee dankjewel.

'Ik zie jou niet voor kinderen aan, maar die overheid wel.' Hij keek haar even veelbetekend bezorgd aan en gooide daarna al zijn etenspapiertjes weg. 'Ik ga naar de slaapkamers kijken.' Hij liep de trap op en bekeek de kamers. O shit, dacht hij toen hij bij de slaapkamer terecht kwam. Één bed. Hij wreef over zijn kaak en daarna door zijn haar. Hij wist zeker dat hij weer degene werd op de bank. Nou mooi niet, hij lag nog liever naast haar. En echt een probleem was het ook niet, misschien dat ze wel een nacht konden...?

Beau bleef beneden zitten toen hij naar boven was gegaan, maar al snel liep ze achter hem aan. Bij het zien van het tweepersoonsbed viel haar mond een klein stukje open. 'Oh..' bracht ze ietwat verward uit en keek hem aan. 'Mooi niet dat ik op de bank ga.' meldde ze alvast en sloeg haar armen over elkaar heen. Als hij niet in één bed wilde slapen dan moest ie zelf maar uitzoeken waar hij ging liggen. Zij had er geen problemen mee, ze had zo vaak naast mensen in bed gelegen waar ze helemaal niets mee had.

'Me neither!' meldde hij met een brede glimlach. Hij klom op het bed en begon erop te springen. 'Het is net een trampoline! Kom ook, Beautje.' Hij grijnsde en probeerde het plafond te raken, wat makkelijk was met zijn lengte. 'In mijn slaap knijp ik nog weleens in dingen zonder dat ik het weet, dus ik waarschuw je alvast maar even. Ik zou niet willen dat je de hele buurt wakker schreeuwt.'

Wat kon hij toch kinderachtig zijn, je bed als trampoline gebruiken - dat deed Beau ook... toen ze acht jaar was. Maar om te laten zien dat ze ook "plezier" kon hebben deed ze haar schoenen uit en sprong ze met hem mee. Nou, saai was hij in ieder geval niet, dat was zeker. Misschien moest zij ook loskomen, als hij maar niet ging denken dat ze overal zo makkelijk in meeging.

'Ik zei het toch, het springt geweldig!' lachte Brad. Hij sprong weer van het bed af en stak zijn hand uit, zodat ze die kon aannemen. 'En, wat voor werk ga je hier eigenlijk doen? Heb je ooit gestudeerd? Of altijd aan het zwembad gehangen en roddelbladen gelezen?' Hij keek haar uitdagend aan en wenste dat ze tenminste kon koken. Please, please.

'Het zal je misschien verbazen, maar ik heb een jaar kunstgeschiedenis gestudeerd, nadat ik naar dit gehucht moest. En jij dan?' Ze nam zijn hand aan en stapte van het bed af. Nee, zo verkeerd was hij nog niet eens, hij was werkelijk aardig tegen haar - en dat was nog wel het minste wat ze kon verwachten, toch?

Hij haalde verbaasde zijn wenkbrauwen op. 'Knap en slim,' mompelde hij. Hij keek snel naar beneden bij haar vraag en voelde dat hij rood werd. Dit was het enige punt waar hij echt verlegen om kon worden. 'Niets,' zei hij eerlijk, 'ik ben te dom.' Hoe vaak had zijn vader hem dat al wel verteld? Honderden keren? Duizenden? Hij was de tel alweer kwijt.

'Te dom? Niemand is te dom om iets te leren, geloof mij maar.' verzekerde ze hem en keek hem aan. 'En daarbij, het is toch niet zo erg dat je niets hebt gestudeerd? Je had je zaakjes toch mooi op een rijtje en je was er tevreden mee, dus wat wil je nog meer?' Ja, ze was af en toe verwaand of arrogant, maar ze had ook hersenen - en die gebruikte ze maar al te graag als dat nodig was.

Hij haalde zijn schouders op. 'Ik wel. Weetje, laat maar. Ik heb nou eenmaal niet gestudeerd, maar heb... had inderdaad alles op een rijtje. Pff, in New York had ik zo'n geweldige plek voor de nachtclub.' Hij droomde bijna weer weg, maar keek haar toen weer aan. 'Anders kan je barvrouw in mijn club worden,' grinnikte hij. 'Heb ik toch nog nodig.'

'Je barvrouw, klinkt aantrekkelijk.' zei ze grinnikend en draaide wat met haar heupen. Dansen kon ze wel, net als drankjes mixen - tja, het had zo zijn voordeel om in Berverly Hills te wonen: het hoorde praktisch bij je opvoeding. 'Ik zal er eens over nadenken - er moet tenslotte ook iemand thuis zijn om je slordige hond uit te laten, en te zorgen dat hij niets vernield.'

Zijn glimlach werd breder toen die heupen van haar ritmisch bewogen. O men, als ze niet zo irritant was, wist hij wel wat hij had gedaan. Moeizaam slikte hij en keek weer naar haar gezicht. 'Ik zei toch al, mijn hond is een genie! Hij kan zichzelf uitlaten en is stiekem heel erg netjes. Ik wil het alleen nooit toegeven, want dan lijkt hij zo slim naast mij, snap je.' Hij wreef met zijn handen over elkaar. 'Dus kan je mooi barvrouw worden. Al moet ik dan waarschijnlijk de mannen van je afslaan.'

'Tien minsten geleden vond je het volgens mij nog niet eens zo erg als ik met een andere man zou gaan. Wat heeft je van gedachten veranderd?' de "mijn leven is er niet echt beter op geworden met jou erbij" was ze nog niet vergeten, niet dat het haar veel uitmaakte - want voor haar gold praktisch hetzelfde. Het maakte haar niet echt uit met wie hij ging, ze voelde niets voor hem - ze kende hem amper. Natuurlijk zou men ervoor zorgen dat daar verandering in zou komen, maar dat was later.

Hij keek abrupt van haar weg en propte wat van zijn kleding in de kast. 'Neem het nou maar gewoon als compliment aan en zoek er niet zoveel achter, wil je?' Zij hoofd schoot weer omhoog en keek haar verward aan. 'Waarom zouden ze ons bij elkaar hebben geplaatst? Ik snap er echt nog niets van.' Hij vond wat zakjes met illegale dingen en stopte ze snel in de lade met zijn ondergoed.

Beau trok een wenkbrauw op en hield haar handen onschuldig omhoog. 'Oké, oké - rustig aan man.' zei ze lachend en ging op het bed zitten. 'Ik heb geen idee, misschien dat als beide niets in het huis deden er ééntje misschien zo ver kwam om het wel te doen?' veronderstelde ze lachend, maar schudde daarna haar hoofd. 'Nee, ik heb werkelijk geen idee.'

Hij haalde zijn schouders ook op. Hij wist het gewoonweg ook niet. Zuchtend ging hij op de grond zitten en keek zo tegen haar benen aan. 'En, heb je nog hobby's? Interesses? Doe je aan sport?' Geen idee waarom hij dat allemaal vroeg, maar hij had wel interesse in haar. Zo'n vrouw was hij nog nooit tegengekomen. Ze was fascinerend, op haar eigen, verschrikkelijke manier.

'Fitness, zumba - dat soort dingen, oh en tennis. Ik was vroeger heel fanatiek met tennis.' Voor zover ze verder zelf kon bedenken had ze verder geen sporten gedaan. 'Verder heb ik niet erg interessante hobby's. Jij dan?' Ze wist niet wat het was, maar Beau had een bepaalde interesse in hem. Ze voelde zich niet tot hem aangetrokken, nou ja - enigszins wel, maar ze wilde het gewoon niet toegeven.